• Eric Emmanuel Schmitt znany jest czytelnikom ze swych krótkich, aczkolwiek trafiających w sedno opowiadań. Tym bardziej zaskoczył wszystkich wydając książkę o dość dużej objętości. • Poznajemy trzy kobiety, które różnią się od siebie prawie wszystkim. Anne, młoda dziewczyna żyjąca w XVI wieku, zakochana w przyrodzie. Mogłaby spędzać na łonie natury całe dnie, jest zachwycona jej pięknem. Potrafi wyrazić swoje zdanie. Uciekła sprzed ołtarza. • Hanna to arystokratka i kobieta osiągająca wszystko co istotne w swojej epoce. Wydaje się być kobietą idealną, niestety nie udaje się jej urodzić dziecka co w owych czasach było "wymogiem". • Anny to dziewczyna, która już w młodym wieku zdążyła zrobić wielką karierę gwiazdy filmowej. Na co dzień mało wylewna, pokazuje swoje "ja" grając. Świat show-biznesu doprowadza do nadmiernego używania alkoholu i środków odurzających. • Szczerze mówiąc, byłam pewna iż to będą trzy opowiadania, które ze sobą nie będą miały większego związku. Oczywiście Schmitt zaskoczył mnie. Chylę czoła przed jego wyobraźnią i umiejętnością zaskakiwania czytelników. Te trzy kobiety mimo dzielących je wieków, warstw społecznych i zainteresowań łączy chęć zmian. Każda z nich odczuwa potrzebę znalezienia szczęścia, którego nie doświadczały. Jedna jest wzorem dla drugiej. Nie znając się, pomogły sobie. Nie ukrywam, że z chęcią będę wracać do tej książki. Jej historie są uniwersalne. Autor w niesamowity sposób opisał odczucia kobiet. Ich obawy, lęki, ból, ale i szczęście. To tak jakby na czas pisania sam stał się kobietą. Jestem zachwycona. Książkę trzeba przeczytać i zrozumieć. Polecam!
  • Schmitt traci w dłuższych formach.
  • Książka niezwykła, jak niezwykłe i nie tuzinkowe są kobiety, wszystkie. W opisanych bohaterkach znalazłam wiele wspólnego, i nie tak dosłownie, że podobne życie, ale ich ciągłe znaki zapytania. Poszukujące, nie godzące się na życie, które często wybierane jest bez ich zgody, błądzące, odważne w swoich wyborach, wyborach z konsekwencjami. To pozycja, która daje wiele do przemyślenia, zerknięcia w swoje lustro z zapytaniem :czy poznajemy...
  • Życie to coś więcej. • Więcej niż rola do odegrania. Niż religia i konwenanse. Więcej niż mąż i dziecko. Pieniądze i sława. • Trzy kobiety. Gwiazda filmowa, mistyczka, arystokratka zafascynowana psychoanalizą. • Na pozór dzieli je wszystko. • Łączy obsesyjna myśl, że muszą porzucić swoje dotychczasowe życie i odnaleźć to, co naprawdę ważne. • Eric-Emmanuel Schmitt, zdobywca nagrody literackiej Goncourtów 2010, zabiera czytelników w niezwykłą podróż przez czas i historię, by przedstawić losy fascynujących kobiet. W swej najnowszej powieści z wrażliwością filozofa i pasją wytrawnego detektywa zgłębia tajemnice kobiecej duszy. • W tym lustrze może się przejrzeć każda z nas.
  • Trzy pozornie ze sobą niezwiązane historie - Anne z czasów średniowiecza, Hanny z przełomu XIX i XX wieku i współczesnej aktorki z Hollywood - Anny. Jednak jest coś, co je łączy - i nie mam na myśli płci;) Piękne opowieści o poszukiwaniu siebie i swojego przeznaczenia, które łączą się w zaskakujący finał. Obowiązkowa lektura dla wszystkich miłośników E.-E. Schmitta!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo