• Myślałam, że „Setna królowa” była książką niemal doskonałą i Emily R. King nie będzie w stanie niczym mnie już zaskoczyć. Bardzo się jednak pomyliłam. Ponieważ „Ognista królowa” mimo podobnych schematów okazała się być zarówno pod względem konstruktywnym jak i fabularnym znacznie lepszą lekturą niż jej poprzedniczka. Już od pierwszej strony można zauważyć, że autorka znacznie poprawiła swój warsztat pisarski. Język stał się o wiele barwniejszy, a kreacja bohaterów uległa poprawie, w konsekwencji czego ich charaktery wreszcie nabrały wyrazistości. Sposób prowadzenia fabuły również uległ zmianie. Za sprawą polityki, intryg oraz spisków pojawiło się znacznie więcej akcji, niepozwalającej czytelnikowi się nudzi. Nie zdradzę Wam jednak więcej, aby uniknąć spoilerów, lecz z ręką na sercu mogę powiedzieć, że będziecie zachwyceni. Tym razem nie zabraknie magii i nadp­rzyr­odzo­nych­ istot, a świat Kalindy okaże się jeszcze bardziej brutalny niż dotychczas. • „Ognista królowa” zaskarbiła sobie moją przychylność nie tylko wspaniałą treścią, ale również przepiękna okładką. Wydawnictwo Kobiece wykonała przy niej kawał dobrej roboty. Utrzymana w odcieniach fioletu i złota z wytłaczanymi ornamentami, nie pozwala ani na chwilę oderwać od siebie wzroku. • „Ja także - odpowiada szeptem. - Boję się, że usidliłaś moje serce.” • „Ognista królowa” Emily R. King podobnie jak „Setna królowa” jest książką, w której nie brakuje młodzieńczych ideałów, miłości, nienawiści, okrucieństwa oraz czyhających na każdym kroku intryg i nies­praw­iedl­iwoś­ci losu. To jedna z tych serii, które wciągają czytelnika od pierwszej strony i długo nie pozwalają o sobie zapomnieć. Z ręką na sercu mogę polecić Wam tą lekturę. Myślę, że się nie zawiedziecie. • Aleksandra • Wszystkie cytaty pochodzą z książki „Ognista królowa” autorstwa Emily R. King. • Więcej na : [Link] oraz [Link]
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo