• "Mały książę" to niewielka objętościowo, wspaniała książka skierowana do dzieci. Utwór opowiada o spotkaniu tajemniczego, małego przybysza z planety B612 z Pilotem, który rozbił swój samolot na pustyni. Bohaterowie rozmawiają ze sobą, wymieniają się swoimi doświadczeniami, tymi dobrymi, jak i złymi. Wśród poszczególnych wypowiedzi zostają poruszone najważniejsze tematy życiowe o miłości, przyjaźni, odpo­wied­zial­nośc­i, uprzejmości, dobroci, a także smutku, tęsknocie, śmierci. Antoine de Saint- Exupery przedstawia je wszystkie w niezwykły, symboliczny sposób, dzięki czemu zachwyca nie tylko najmłodszych czytelników. Głębokie refleksje autora nad uniwersalnymi wartościami poruszają odbiorców w różnym wieku. Dlatego warto sięgnąć po tę książkę, gdyż jest źródłem wiedzy o tym jak żyć, uczy nas iż "Dobrze widzi się tylko wtedy, gdy się patrzy sercem. Najważniejsze jest dla oczu niewidoczne"(Antoine de Saint- Exupery"Mały książę").
    +4 trafna
  • Pilot - narrator spotyka Małego Księcia, który opowiada mu o swoim domu i róży, o podróży po planetach i poznanych tam ludziach. Podziwiam autora za taki sposób przestawienia świata, oczami dziecka, wyobraźnię i zrozumienie. • Książeczka ponadczasowa, pełna wartości i cytatów. • Muszę jednak przyznać, że jakoś nie miałam weny czytelniczej tak, żeby bardziej ją docenić *.
  • Pierwsze kilka stron wskazywało na ewidentną lekturę przeznaczoną tylko i wyłącznie dla mniejszych dzieci. Ale z czasem, gdy brnęłam coraz dalej, zaczęłam odkrywać w tej książce drugie dno, pełne przenośni, alegorii, odniesień do współczesności i rzeczy, które byli w stanie zrozumieć tylko choć trochę doświadczeni życiowo ludzie. Wbrew wszelkim pozorom i pierwszym wrażeniem, „Mały książę” okazał się wspaniałą, wzruszającą lekturą, skłaniającą do przemyśleń nad miłością, przyjaźnią, rozłąką, tęsknotą...
  • Książka o tematyce ponadczasowej i uniwersalnej. Polecam zarówno dzieciom jak i dorosłym. Czytałam w podstawówe, szkole sredniej a teraz zakupiłam i czytam swym dzieciom. Pieknie opisana przyjaźń, miłość, rozstanie i tęsknota. Powieść chwyta za serce
  • lektura z podstawówki a jakbym dopiero dostrzegał coś więcej niż słowo pisane
    -1 nieporadna
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo