• Wesołe może być życie emeryta, ale jeszcze bardziej ekscytujące może być życie złodzieja- emeryta. Zdaniem emeryckiej złodziejskiej szajki na tyle emocjonujące, że nie poprzestają na jednym przestępstwie. Apetyt rośnie w miarę jedzenia, nawet w przypadku kradzieży. • Nie będę opisywać wyczynów seniorów, ani ich pomysłowości , ale mogę zapewnić, że kreatywności naszym emerytom nie brakuje. Ich szalone pomysły raz po raz wywołują salwy śmiechu, a dzięki • swojej nieporadności i powszechnemu zaufaniu jakie wzbudzają, są w swoim nowym fachu zadziwiająco skuteczni. • Największym atutem "Seniorów w natarciu" jest humor i muszę przyznać, że autorka wykazała się wyjątkowym poczuciem humoru. W powieści pełno jest gagów, przezabawnych sytuacji, komicznych dialogów. • Samo uczynienie bohaterami powieści siedemdziesięciolatków poruszających się za pomocą balkoników i próbujących obrabować bank było strzałem w dziesiątkę. Każda z postaci ma w sobie coś wyjątkowego, swoje własne dziwactwa, unikalne cechy charakteru, które również wywołują sporo uśmiechu. • Jedyne zastrzeżenia jakie można mieć do książki to fakt, że fabuła jest trochę naciągana, momentami naiwna, a bohaterom pomagają szczęśliwe dla nich zbiegi okoliczności. Z drugiej strony jest to komedia kryminalna, w której rządzą inne prawa i ten brak wiarygodności w rezultacie schodzi na dalszy plan. • Generalnie "Seniorzy w natarciu" to przesympatyczna, zabawna i pełna ciepła komedia kryminalna, gdzie krew się nie leje, trup nie ściele się gęsto, gdzie nie została skrzywdzona nawet mucha, a przestępcy to siedemdziesięciolatkowie, którym pomysłów i energii życiowej można zazdrościć. • Jeśli szukacie książki na urlop lekkiej, pełnej ciepła i humoru, "Seniorzy w natarciu" skradną przede wszystkim Wasz uśmiech. • Marta Ciulis- Pyznar
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo