• Niewiarygodnie piękna i wciągająca. Nie do opowiedzenia. Każdy powinien ją przeczytać. A trafiłam na nią przypadkowo. Strach pomyśleć,że mogłam przeoczyć to botaniczno-psychologiczne arcydzieło.
  • Przepiękna opowieść o drzewach.Ciężko streścić , bo jest trochę jak poezja wśród prozy otaczającej nasz rzeczywistości. Uwrażliwia. Jeśli kochacie lasy, lubicie przytulać drzewa i potarficie zauważyć zmieniające się pory roku po kolorze liści, to koniecznie musicie przeczytać i upewnić się, że przyroda ma takie samo prawo żyć jak ludzie. Jeśli jednak do tej pory nie za bardzo interesowały was sprawy ochrony drzew, to tym bardziej zacznijcie czytać. Jest to historia przyrody i kilkorga bohaterów. Przede wszystkim wzrusza i zmienia sposób patrzenia na to co właściwie widzimy wokół. Przypomina i uświadamia nam zależność od przyrody. Nasze wobec niej zobowiązanie. Drzewa nie mówią naszym językiem, nie mogą się bronić, co nie znaczy, że się nie porozumiewają, są ze sobą połączone labiryntem korzeni. • Autor pisze: A świat przegrywa właśnie dlatego, że żadna powieść nie zdoła przedstawić walki o jego los w sposób bardziej frapujący jak zmagania między kilkorgiem zabłąkanych ludzi. • Wołanie o zatrzymanie się.
  • Fenomenalna. Wspaniała książka,która zainspirowała mnie do przeczytania książki "W poszukiwaniu Matki Drzew",której autorka jest inspiracją dla jednej z bohaterek "Listowieści".
  • Cudowna, niespieszna, wyjątkowa książka o drzewach i ludziach...
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo