• Bardzo dobry reportaż, który jest osobistym sposobem na poszukiwanie własnych korzeni. Autor jest Polakiem greckiego pochodzenia i reportaż w niezwykle ciekawy sposób przedstawia historię jego rodziny, która znalazła się na terenie Polski, jednocześnie nakłada losy rodzinne na burzliwą historię Grecji. W pewnym stopniu jest swego rodzaju uzupełnieniem do książki Macieja Siembiedy „Katharsis”. Autor jako jeden z powodów napisania tego reportażu podaję, że napisał ją na złość kolegom z telewizji, przeciwko krzywdzącym uproszczeniom, które przedstawiały kryzysową Grecję raczej w krzywym zwierciadle. Czytając książkę, ma się chwilami wrażenie, że czytamy o Polsce, o ksenofobicznych grupach widzących samo zło w imigrantach, być może obawa wobec obcych wynika z podobnej historii? Oba narody znajdowały się pod okupacją zewnętrznych mocarstw, oba krwawiły w powstaniach i oba znajdują się w takim miejscu na świecie, który służy raczej jako przedmiot targów wielkich mocarstw. Dlatego warto sięgnąć po „Gorzkie pomarańcze”, aby zrozumieć, co w rzeczywistości było źródłem kryzysu finansowego, który wstrząsną strefą Euro. Warto spojrzeć także na Grecję oczami Polaka o korzeniach greckich, aby móc zrozumieć co dzieje się obecnie w Polsce. Dodatkowym walorem książki jest jej przystępna forma językowa, która w prosty sposób przedstawia skomplikowane dzieje historii Grecji i rodziny autora. Jako ciekawostkę zachęcającą do sięgnięcia po książkę podam, że warto zwrócić uwagę na sytuacje kobiet w Grecji i PRL-owskiej Polski — zaskakujące, gwarantuję.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo