• Wszyscy pamiętamy bajkę o Jasiu i Małgosi i zawartą w niej przestrogę – mali bohaterowie musieli zapłacić wysoką cenę za to, że nie potrafili oprzeć się pokusie słodkich pierników. I choć podobno człowiek uczy się na błędach, a każdy w dzieciństwie wysłuchał niejednej bajki zakończonej morałem, to dziś nie jesteśmy wiele mądrzejsi od łatwowiernych dzieci. • Taki wniosek można wysnuć po lekturze powieści Jennifer Egan „Domek z piernika”, która była tematem rozmowy podczas wrześniowego spotkania DKK „Skorosze”. W wykreowanej przez amerykańską pisarkę rzeczywistości istniejącej w niedalekiej przyszłości każdy może poznać wspomnienia, myśli innych ludzi. Wystarczy pobrać aplikację stworzoną przez geniusza Internetu, Bixa Boutona, i eksportować swoją podświadomość, by mieć dostęp do przeżyć pozostałych użytkowników tej najnowszej technologii. Czy oparlibyśmy się takiej pokusie? Raczej mało prawdopodobne, a na pewno nie potrafią tego bohaterowie „Domku z piernika”. Przecież ten, kto nie podzieli się swoją podświadomością, jest skazany na nieistnienie. Czy nie przypomina nam to dzisiejszego być albo nie być w mediach społ­eczn­ości­owyc­h? Odpowiedzieć musi sobie każdy sam, a pomóc w tym może książka Jennifer Egan. • ~MP
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo