• Po przeczytaniu 60 stron tej książki dochodzę do wniosku, że muszę odpocząć od kryminałów. Niby nie czytam ich wiele, czasem jakiś wciągnie bardziej - ale po takiej lekturze wydaje mi się, że to zupełnie nie mój gatunek. Nic, zupełnie nic mnie nie zainteresowało: ani dwie śmierci podane na start (z czego jedno zabójstwo) ani powoli kreślone postaci dwójki głównych bohaterów, ani okoliczności, tematyka czy lokalizacja. Jedyne, co wynoszę z przerwanej lektury to poczucie, że nie jest to książka najniższych lotów, ale też że niepotrzebnie się nad nią pochyliłam.
  • Jest to moja druga przeczytana książka autorki (obok "W lesie") i obie, wg mnie, maja ten sam mankament.Przy niez­aprz­ecza­lnie­ wartkiej akcji, z wieloma zwrotami i pozostawieniem czytelnika do końca z watpliwosciami kto okaze sie mordercą - mankamentem jest zbyt mało wyraziste zarysowanie głównych bohaterów, którzy sie po prostu mylą. Kilku biznesmenów, kilka zdradzanych żon, a dla polskiego czytelnika dodatkowo słabo kojarzące sie niemieckie nazwiska - to powoduje, że w końcowej części postaci sie rozmywaja i nie bardzo wiadomo kto jest kto.
  • "Nielubiana" jest nadzwyczaj udanym kryminałem, Nele Neuhaus udało się stworzyć niezwykle pogmatwaną intrygę kryminalną. Wraz z odkrywaniem kolejnych tajemnic z życia zamordowanej, śledztwo zatacza coraz szersze kręgi, przesłuchiwani i świadkowie stają się podejrzanymi, bo w toku postępowania wychodzi na jaw, że w rzeczywistości nikt nie ma czystych rąk i każdy z nich ma przynajmniej jeden motyw, by pozbawić życia Isabel, która nie cieszyła się sympatią nawet wśród najbliższych. Lubię kryminały gdzie autora plącze, miesza na potęgę, istnieje sto motywów i stu jeden podejrzanych. Główkuję, kombinuję, szukając jakiegokolwiek punktu zaczepienia, a na końcu i tak okazuje się, że detektyw ze mnie marny. Takie kryminały jak "Nielubiana" cenię najbardziej. • W powieści na pierwszy plan wysuwa się toczące się śledztwo, pojawiają się również wątki społeczno-obyczajowe. Mamy okazję przyjrzeć się prywatnemu życiu detektywów prowadzących śledztwo, jak i osób które przewijają się w trakcie prowadzonego postępowania. Miłość, nienawiść, przyjaźń, zazdrość i żądza zemsty, przemoc domowa, poczucie krzywdy, te tematy przewijają się przez fabułę, z zdecydowaną przewagą tych negatywnych. Z drugiej strony te nieprzyjemności i zło ukryte w człowieku rekompensuje otoczenie w którym rozgrywa się akcja, stadnina koni, gdzie tętent kopyt działa wręcz kojąco. • Nele Neuhaus udało się stworzyć skomplikowaną i zawiłą intrygę kryminalną i podać ją czytelnikowi w bardzo przystępny i lekki sposób. "Nielubiana" wciąga od pierwszych stron i czyta się ją z nieukrywaną przyjemnością, aż do ostatniej strony i szokującego finału. Bardzo dobre otwarcie serii o dwójce przesympatycznych śledczych i znacznie mniej przyjemnych zbrodniach. • Książka dla której warto zarwać noc. • Marta Ciulis- Pyznar
  • Pierwsza a moim zdaniem jedna z lepszych części cyklu. Trzyma w napięciu i jest łatwa w lekturze. • Idealna na długie jesienne wieczory.
  • Jak zawsze bardzo udana Neuhaus. Książka wciąga, czyta się szybko i bez wysiłku. Wyraziste postacie, zwroty akcji. Polecam.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo