• Mikołaj Marcela wraz z Anitą Janeczek-Romanowską w swym rewolucyjnym poradniku wskazują nam drogę, którą warto byłoby podążyć poszukując idealnej opcji dla swojego dziecka w kwestii wyboru przedszkola. Jak wiemy przedszkole musi być jak drugi dom. Ważna jest atmosfera, opieka i odpowiednie formy kształcenia naszej pociechy. To dziecku musi być w nim dobrze, a nie rodzicowi. Życie to nie wyścig, w którym jeden wygrywa, a drugi nie. Starajmy się zrobić wszystko, aby dziecko nie postrzegało świata w kontekście rywalizacji, bo to do niczego dobrego go nie doprowadzi, a będzie tylko potęgowało w nim niepotrzebnie stres i odbijało się w sposób niekorzystny na jego zdrowiu. Nie zmuszajmy naszych dzieci do zbyt szybkiej edukacji, maluch zwyczajnie musi być sam na to gotowy. Jako dziecko nawet najzdolniejsze nie zdoła w wieku przedszkolnym zbawić całego świata. I taka jest prawda. Nie odbierajmy dzieciom dzieciństwa i pozwólmy się im jak najdłużej bawić. Gwałtowny rozwój, źle stymulowany może narobić więcej szkody, niż pożytku nam i naszym pociechom. Wybór ścieżki edukacyjnej dla dziecka nie jest łatwy. Ważne jednak, abyśmy podeszli do niego ze zdrowym rozsądkiem, bez zaspokajania własnych ambicji. Kierujmy się wyłącznie dobrem dziecka, wysłuchując jego potrzeb, a wszystko będzie dobrze. O tym właśnie jest mowa w tym poradniku. Pełen dobrych rad, choć na niektóre nie każdego zapewne będzie stać. Mimo wszystko polecam. Interesujące i świeże przedstawienie tematu, dotyczącego edukacji przedszkolnej.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo