• „ Weź głęboki oddech. Daj się ponieść ciemnej rzece …. „. No właśnie nic nie jest tym, czym się wydaje, od samego początku aż do końca. Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona tą powieścią nie spodziewałam się po opisie na okładce, że aż tak. Okazuje się, że mamy swoich rodzimych bardzo dobrych pisarzy i nie musimy na siłę zachwycać się tymi z zagranicy, bo cudze chwalicie a swego nie znacie. • Nic wcześniej nie wiedziałam o tym autorze poza opisem w książce, który przeczytałam. Jakubowski skonstruował powieść tak, że kiedy myślałam, że już koniec i wiem, kto winny wszystko wywracał i moje domysły nadawały się do wyrzucenia. Napisał naprawdę udany kryminał retro. • W tej powieści jest wszystko. Znalazłam i niezwykle krwawą, tajemniczą zbrodnię i skomplikowanych bohaterów i odpowiednio ponurą atmosferę. Powieść snuje się konsekwentnie, wartko i emocjonująco. Autor umiejętnie operuje grubym słowem, ani nie nadużywa wulgaryzmów, ani ich nie unika tam, gdzie powinny się pojawić. Świetne dialogi, wciągająca fabuła i całe grono postaci ze swoimi historiami i problemami • Sporą zaletą „Rzeki zbrodni” jest ukazanie szczegółowych opisów Bydgoszczy z lat dwudziestych ubiegłego wieku. Można powiedzieć, że autor zabrał mnie w podróż w czasie. Wraz z bohaterami podążałam ulicami miasta, wstępując do różnych knajp, odwiedzając wiele mieszkań i zaglądając do mrocznych i niebezpiecznych zakątków miasta. Bardzo dobrze oddana atmosfera Bydgoszczy tamtych czasów. • Dopracowani bohaterowie, wielowątkowa i misternie poprowadzona intryga, sprawiają, że powieść mocno przykuwała moją uwagę i czytałam ją z zapartym tchem. Największą sympatią obdarzyłam głównego bohatera, początkującego komisarza Leona Gajewskiego, który często działa pod wpływem impulsu, z wiecznie bolącym zębem oraz uwikłanym w kłopoty sercowe. Nie jest to wyidealizowany stróż prawa ani genialny detektyw, ale ma za to talent i zacięcie policyjne. Mam taką cichą nadzieję, że Leon pojawi się jeszcze na kartach innej powieści. • Dłuższą chwilę po zakończeniu siedziałam i zastanawiałam się, co napisać, bo na samo zakończenie, gdy myślałam, że oto naprawdę nastąpiło rozwiązanie wszystkich zagadek, autor pozostawia niedomówienie w pewnym pamiętniku. • Bardzo dobra moim zdaniem książka, perfekcyjnie opisane zło, zdrada, zemsta, to wszystko stworzyło fantastyczną całość i zrobiło na mnie ogromne wrażenie. Jednym słowem z czystym sumieniem polecam, świetny kryminał. Prawdziwa uczta dla wielbicieli kryminałów, zwłaszcza w stylu retro. • „ W dzisiejszych …. czasach zachowajmy wszyscy spokój i rozwagę, miejmy do siebie zaufanie, szanujmy uczucia drugich, załatwiajmy wszystko z taktem „
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo