• "Niebko" to książka napisana z ogromną lekkością, ale w sposób niezwykle inteligentny, pełen różnych emocji, wspomnień... Opowiada o dość zawiłych losach pewnej rodziny pochodzącej z Kresów. Dziś historii jej korzeni próbuje doszukać się jej dziedziczka - Marzena. Poszukując niejako swej tożsamości wyrusza w podróż po wspomnieniach swych bliskich, by w możliwie najwierniejszy sposób odtworzyć ich życiorysy. Wszystkie te wspomnienia stara się spisać, scalając je niejako w jedną opowieść. Próbuje złożyć historię swojej rodziny, aby zachować ją dla przyszłych pokoleń. "Niebko" to opowieść, która wzrusza, momentami bawi oraz w pewnych kwestiach także uczy... Czytając ją wręcz czymś niebywałym wydał mi się fakt, że w całości stanowi ona zupełną fikcję literacką, że jest tylko wyimaginowaną historią pewnej autorki i nie ma w sobie ani krzty prawdy. Doskonale skonstruowana, a przede wszystkim bardzo bobrze przemyślana powieść. Chylę czoła i polecam oczywiście.
  • Przereklamowana. Temat ciekawy lecz sposób przekazania nie każdemu odpowiada. Spore rozczarowanie.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo