• Powieść przedstawia historię Mary i Scotta. Ukazuje nam jak bardzo trudno jest pogodzić się z przemijaniem czasu, gdy na końcu czeka nas najgorsza z możliwych opcji. I pomimo tego, że nie chcemy tracić ukochanej osoby trzeba pozwolić jej odejść. Czy pięć dni to dużo czy mało? A jak poradzą sobie główni bohaterowie? Tego dowiecie się po przeczytaniu książki, zachęcam do lektury choć mnie pomimo zapowiedzi rozczarowała. • Mara to kochająca żona Toma i mama adopcyjna małej Lakshmi. Cztery lata temu lekarze wykryli u niej nieuleczalną chorobę niszczącą komórki mózgu. W tym momencie Mara obiecała sobie, że wybierze datę w której pożegna się z najbliższymi - zaczynając książkę do wyznaczonej daty mamy tytułowe "Ostatnie pięć dni". Przez cztery lata choroby spisała sobie długą listę "Co musi zrobić przed śmiercią" i po kolei wypełnia te punkty, aby na koniec podjąć dramatyczną decyzję przyjęcia ,,koktajlu gazowego". Natomiast Scott to nauczyciel języka angielskiego w gimnazjum oraz trener koszykówki. Na rok zostaje zastępczym ojcem ośmioletniego Curtisa. Tak samo jak Marze Scottowi i Curtisowi pozostaje ostatnich pięć pięknych dni razem nim na dobre się pożegnają i Mały człowiek wróci do biologicznej matki. Scott wie że dla dziecka nie ma nic gorszego niż rozdzielenie z matką, ale nie wyobraża sobie by Curtis miał zniknąć teraz z jego życia. Dlatego postanawia jak najlepiej spędzić te ostatnie dni by chłopiec zapamiętał je do końca życia. Elementem łączącym ich historie jest to, że Scott i Mara trafiają na forum dyskusyjne, gdzie pod nickami odkrywają swoje własne życie, przemyślenia, żale i radości. Na tym portalu zawierają między sobą przyjaźń pomimo, że oboje mieszkają tysiące kilometrów od siebie.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo