Dziesięć lat temu w Paryżu odkryto tajemniczy apartament, który właścicielka opuściła w 1942 roku, uciekając przed nazistami. Nigdy do niego nie wróciła. Stał pusty prawie siedemdziesiąt lat, aż do jej śmierci. Wtedy spadkobiercom, którzy go otworzyli, ukazały się prawdziwe skarby. • Ta historia stała się inspiracją dla Elli Carey do napisania książki „Po latach w Paryżu”. Młoda amerykanka Cat Jordan dostaje tajemniczy list od paryskiego adwokata, a z listem – klucz. Jedzie więc do Francji. Na miejscu okazuje się, że odziedziczyła spadek po przyjaciółce z młodości swojej babci. Sprawa jest niezwykle tajemnicza. Dlaczego Isabelle zapisała jej apartament, chociaż miała córkę? Czemu stał pusty od wojny? Kim była tajemnicza Marthe de Florian i co łączyło ją z genialnym malarzem, portrecistą Giovannim Boldinim? • Cat postanawia za wszelka cenę znaleźć odpowiedzi na nurtujące ją pytania, pomimo że w Nowym Jorku czeka na nią narzeczony i pełną parą toczą się przygotowania do ich ślubu. W poszukiwaniach pomaga jej przystojny Loic, z którym przemierza urokliwe miasteczka Prowansji. Powoli oczom poszukiwaczy odkrywają się karty przeszłości. Dwoje młodych ludzi przenosi się do czasów pięknych i mrocznych, próbując zrozumieć, co właściwie doprowadziło ich do miejsca, w którym się znaleźli. Dla Cat jest to również podróż w głąb siebie, prze­wart­ości­owuj­ąca całe dotychczasowe życie. • Oczywiście fabuła i postacie występujące w powieści nie mają nic wspólnego z autentyczną historią – prawdziwy jest tylko apartament. Nie przeszkadza to jednak śledzić z zapartym tchem poszukiwań Cat i losów ludzi, których spotyka na swojej drodze. Aby poznać niebanalne zakończenie tej historii, proszę sięgnąć po książkę Elli Carey. Uświadamia ona czytelnikom, jak bardzo nasze życie bywa niep­rzew­idyw­alne­ i jak wielki wpływ mają losy świata na indywidualne historie każdego z nas. • Poleca Agnieszka Madej