• Wydawać by się mogło, że to film dla młodzieży - gdyby go ocenić po okładce, lecz... jakże mylny byłby to osąd! • Film dla każdego, dorosłym daje do myślenia, młodym pozwala wierzyć w przyszłość i w siebie. Oto grupa ludzi zostaje wysłana do życia na Marsie lecz po 2 miesiącach okazuje się, że kobieta-kierownik ekspedycji jest w ciąży. Rodzi już na Marsie i... umiera, a chłopak dorasta na obcej planecie. Jest inteligentny, bystry, mądry lecz nie zna warunków na ziemi, nie umie żyć jak normalny homo sapiens...jego ciało nie jest nawet przystosowane do życia na naszej planecie. Przez internet poznaje dziewczynę, która od lat tymczasowo znajduje opiekę przy rodzinach zastępczych, która nie potrafi zagrzać miejsca, i która swoją bystrością nie pasuje do klasy i rówieśników. • Ich dochodzi do ich spotkania. • Jak się potoczą losy.... • Warto obejrzeć, bo filmów o kosmosie i NASA jest wiele lecz żaden - jak dotąd - nie pokazywał matki rodzącej dziecko na obcej planecie i żaden nie poruszył kwestii etycznej. Czy powiedzieć publicznie co się stało - że misja nie do końca udała się według planu, że zmarła kobieta, że urodziła syna...i tym samym stracić dobre słowo w prasie, czy jednak nie mówić nic, zachować hojność sponsorów i dobre imię?
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo