• Z tą książką mam trochę problem. Nie to, żeby mi się nie podobała, bo uważam, że jest bardzo zabawna...ale właśnie dla mnie - niekoniecznie dla moich dzieci 😂 • W życiu sześcioletniej Malwiny następuje rewolucja. Na świat przychodzi Michał - zwany przez nią Drugim. Okazuje się również, że niestety Drugi zupełnie nie jest taki, jakiego spodziewała się dziewczynka. Ciągle płacze, nie można się z nim bawić, a ponadto jest strasznie brzydki - choć tę cechę zdaje się zauważać tylko Malwina. Dziewczynka swoje spostrzeżenia zapisuje w dzienniku, który dostała w prezencie od taty. Dziennik, będący właśnie tą książeczką prowadzi przez cały rok, opisując wydarzenia zabawne i smutne. Zawody, których doświadcza ze strony rodziców i przyjaciela Tomka, ale też podekscytowanie z powodu pójścia do szkoły i torby w truskawki od babci. • Książka jest napisana w zabawny, żartobliwy sposób, choć mam wrażenie, że lepiej zrozumieją ją dorośli niż dzieci. Na przykład moja córka nie rozumiała dlaczego bawi mnie scena kiedy podczas kąpieli mama odkrywa na plecach Malwiny tatuaż (namalowany flamastrami przez 17-letnią córkę sąsiadów) przedstawiający parę całujących się elfów i prosi ją aby w poniedziałek "zapomniała" koszulki na w-f 🤦 A tego typu "dowcipów" było więcej. • Podsumowując książka porusza istotny problem zazdrości i rywalizacji wśród rodzeństwa. Dobrym pomysłem jest pokazanie tej sytuacji z punktu widzenia dziecka. Tylko forma przekazu jest bardziej skierowana do dorosłych, niż do dzieci. Z tego względu moim zdaniem będzie odpowiednia dopiero od 8-9 lat 🙂
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo