• Pani mecenas z ciętym językiem, przystojny gliniarz i porachunki w świecie przestępczym. Bardzo lekka lektura trochę schematyczna ale fajnie się czyta.Może dla jednych proste i podwórkowe dialogi u mnie chwilami wywoływały uśmiech, właśnie za gwarę i prostotę, bo nie każdy z nas na co dzień wyraża się jak arystokrata i używa skomplikowanych słów w zwykłej rozmowie.Czyta się dość dobrze i szybko, choć nie jest to lektura najwyższych lotów. Nie miałam dużych oczekiwań i może dlatego nie jestem jakoś bardzo rozczarowana. Jak dla mnie lekko, przyjemnie i miałam niezły ubaw z dialogów. Jestem na TAK! Czytało się fajnie, ale zakończenie bardzo rozczarowujące. Tak jakby ktoś musiał nagle skończyć książkę. Szkoda.
  • Bywam parę razy do roku na Paprocanach dlatego skusiłam się na tą pozycję. Kryminał z tego żaden. Wulgarny pornos i tyle. Trudno to nazwać w ogóle książką.
  • Na pierwszy rzut oka ciężko sobie wyobrazić bardziej wybuchową mieszankę: zadziorna pani adwokat Zosia; jej zaginiona bratanica Karolina, która delikatnie mówiąc, nie jest wzorową nastolatką; Franciszek - ojczym Zosi, komendant policji, który poleca Zosi do odnalezienia Karoliny - Krzysztofa, zawieszonego policjanta, oraz mafia w tle. • Na pierwszy rzut oka gorzej być nie może... • I jak to bywa w takich przypadkach będzie tylko gorzej i wybuchnie tak, że wstrzymasz oddech i nie oderwiesz się od książki zanim nie dotrzesz do ostatniej strony! Wciągająca, zabawna i nieprzewidywalna, z gorącym romansem w tle 😉Polecam😊 • Ewa Brodzik • Uczestniczka Konkursu • „Świetna książka – polecam!”
  • Styl autorki jak zawsze taki sam :) • Ale czy to minus ? - niekoniecznie. • Oczywiście pierwsza seria autorki dla mnie była najlepsza. • Nadal pozostajemy na moim Śląsku tym razem w Tychach i Gliwicach. • Uwaga ! Tutaj nie spotykamy się już z Kingą! • Szybka akcja, wulgaryzmy i seks. • W sam raz na jeden wieczór :)
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo