• Książka godna polecenia, naprawdę watro po nią sięgnąć. Jednak pani Dereszowska nie bardzo odpowiada mi jako lektorka. Fakt, wczuwa się w czytany tekst, ale to często oznacza czytanie prawie szeptem, niezrozumiałym podczas podróży z mpk. Zawsze można oczywiście "dać głośniej", ale tu z kolei ryzykujemy zawałem, albo utratą słuchu podczas wykrzykiwanych kwestii. • Jednym słowem jeśli już polecam, to do słuchania w domowym zaciszu ;)
    +4 trafna
  • Globalny fenomen „Igrzysk śmierci” swego czasu wstrząsnął całym światem w podobny sposób, jak zrobiły to „Harry Potter” i „Zmierzch”. Należy jednak pamiętać, że nie byłoby głośnych i efektownych filmów z Jennifer Lawrence, gdyby nie trylogia powieści Suzanne Collins. Nikogo nie trzeba przekonywać, że książki przeważnie przewyższają filmy, choćby dlatego, że nie mają ograniczeń czasowych i mogą pomieścić w sobie dokładnie tyle wątków, ile autor/-ka zapragnie. Po lekturze pierwszego tomu „Igrzysk śmierci” widać, o ile uboższy jest świat filmowy w porównaniu do tego powieściowego, wykreowanego przez Collins. W tej dystopijnej rzeczywistości świat podzielony jest dystrykty, a jego stolica mieści się w potężnym Kapitolu; raz do roku organizowane są Głodowe Igrzyska, do których przymusowo władza zaciąga po jednym mężczyźnie i kobiecie z każdego dystryktu. Tym razem znajdzie się wśród nich Katniss Everdeen, która nie zamierza jednak poddać się bez walki. „Igrzyska śmierci” czyta się praktycznie na jednym oddechu; opisywane tu wydarzenia następują po sobie tak szybko, że nie sposób się od nich oderwać i niejednokrotnie przyprawią czytelnika o szybsze bicie serca. To nie tylko trzymająca w napięciu powieść przygodowa, ale przede wszystkim lektura, która chce powiedzieć coś więcej. Polecamy!
  • Genialna i świetnie napisana powieść, która wciągnęła mnie do tego stopnia, że myślałam o niej cały czas i spać nie mogłam. Nie wiem dlaczego dopiero teraz po nią sięgnęłam, a raczej dlaczego tak późno?Naprawdę książka jest godna polecenia, jest niesamowita. Na pewno sięgnę po następne części. Już nie mogę się nawet doczekać kiedy będę miała je w swoich łapkach, aby móc przeczytać :)
  • Fakt, nadi­nter­pret­acja­ lektora często zniechęca do słuchania audiobooka. Znam film i chyba na tym poprzestanę. • Jest kilka takich spapranych audiobooków :(
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo