• Todd i Miedziak bawią się w gonienie pasikonika. Gdy wybiegają na drogę, trafiają pod kola ciężarówki, która przewozi atrakcje na rozpoczynający się w okolicy jarmark. Todd namawia Miedziaka, który został zbesztany przez pana, by razem wybrali się na jarmark, co na pewno poprawi szczeniakowi humor. Na imprezie odkrywają sforę śpiewających psów, która bardzo podoba się Miedziakowi. • Lis i pies 2 to bajka Disneya z 2006 roku. Animacja opowiada dziecięce losy przyjaciół, których poznaliśmy w pierwszej części. Cofamy się zatem w czasie i wraz z psem i lisem bierzemy udział w przygodzie Miedziaka, który staje się częścią psiej kapeli. W animacji usłyszymy Wita Apostolakisa w roli Miedziaka, Beniamina Lewandowskiego jako Todda, Arkadiusza Bazaka jako Amosa, Mirosławę Krajewską podkładającą głos za wdowę, a do tego Krzysztofa Banaszyka, Joannę Jeżewską-Adamczyk, Elżbietę Gaertner, Barbarę Zielińską, Radoslawa Popłonikowskiego i Wojciecha Paszkowskiego jako sforę psów. • Animacja pokazuje przygodę na jarmarku, w której główną rolę gra Miedziak. Pies czuje się źle – pan ciągle go beszta, nie wierzy w siebie, chce zostać psem myśliwskim, ale nieustannie gubi trop. Ma wrażenie, że do niczego się nie nadaje. Jego przyjaciel Todd przekonuje go, że na pewno jest coś, w czym Miedziak będzie najlepszy. Szybko okazuje się, że jego talentem jest śpiew. • Bajka nie tylko skupia się na ćwiczeniu nowej umiejętności. Pokazano też, jak jeden z przyjaciół czuje się odsunięty, bo drugi znajduje nowych znajomych i poświęca im wiele czasu. Poza tym możemy obserwować zmagania młodego psa, który ma poczucie niepasowania do niczego, nieposiadania talentu, co bardzo go męczy i powoduje smutek. Jest jeszcze w tle historia Dixie, która czuje się gwiazdą i chce odzyskać miejsce w zespole, które zajął Miedziak. Jest też kwestia kłamstwa i poczucia straty. • W bajce pojawia się kilka piosenek śpiewanych przez bohaterów. Są też ciekawe przerywniki głównego wątku związane z łowcą talentów, którego po jarmarku oprowadza mała harcerka. Nie za bardzo sprawdza się w tej roli, ponieważ łowca talentów ciągle ma przez nią jakieś problemy, ale na ekranie wygląda to zabawnie i uroczo i na pewno jest dla młodszych widzów ciekawe. • Lis i pies 2 to bajka, która pokazuje nieznaną z pierwszej części przygodę pary przyjaciół. To dość znana u Disneya konwencja przenosząca nas w czasie i odkrywająca przed nami wydarzenia, które wydarzyły się wcześniej, a których nie pokazano w pierwszej części. Było tak m.in. z Tarzanem czy Bambim. Bajka jest momentami zabawna, chwilami zmuszająca dzieci do zastanowienia, bardzo ładnie narysowana, ciekawa i wciągająca, a przy tym niezbyt skomplikowana, nieprzeładowana zbędnymi treściami. Dobrze się ogląda. Jeśli znacie pierwsza część, która miała swoją premierę w 1981 roku, możecie włączyć i tę. Klimat jest trochę inny, ale nie znaczy, że gorszy – wiele się zmieniło przez te 25 lat, głównie odbiorcy i sposób prezentacji opowieści, więc nie ma się czemu dziwić. Do obejrzenia w gronie rodzinnym.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo