• I po raz kolejny zastanawiam się dlaczego tak późno trafiłam na książki Pana Krzysztofa... • Pierwsza część, Czarny Manuskrypt, zauroczył mnie swoim klimatem lat 30 XX wieku i zagadką, której mnie się nie udało rozwikłać. I w tej części stało się tak samo. Czytałam w wielką przyjemnością, ciesząc się jednocześnie, że mam już na czytniku kolejną część z Abellem czyli Szkarłatną głębię. • Jeśli chcesz wiedzieć czy polecam, a jesteś niecierpliwy, to tak: polecam szczerze! • A jeśli masz chwilę czasu, to zaraz wytłumaczę dlaczego. • Ale dziś będzie trochę przewrotnie. • To będzie antyzachęta czyli komu NIE polecam tej książki! • Jeśli nie lubisz kryminałów, • jeśli nie podobają Ci się malownicze opisy miejsc, ludzi i zdarzeń, • jeśli nie fascynują Cię zagadki z przeszłości, • jeśli nie lubisz pogłębiać swojej wiedzy, • jeśli nie ciekawi Ci malarstwo i Kabała, • jeśli nie czujesz się dobrze czytając o Żydach, • jeśli nie czytasz książek w których świetnie oddany jest klimat danej epoki, • jeśli nie znosisz kiedy prowadzący śledztwo jest inteligentny, bystry i nieustępliwy, • jeśli nie podoba Ci się jeśli w trakcie prowadzonego dochodzenia pojawiają się wątki osobiste policjantów czy innych osób zamieszanych w poszukiwanie mordercy, • jeśli nie czytasz książek polskich autorów. • I już wszystko jasne! • Wiecej u mnie na blogu: izaw­labi­rync­ieks­iazek.blogspot.com
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo