• Nie każdy czarny bohater chce być zły przez całe życie... • Ralph jest bohaterem gry Felix Zaradzisz. Nie zbiera jednak laurów – jego zadanie to demolka, którą Felix naprawia. Inne postacie gry nie lubią Ralpha. Mężczyzna musi spać na kupie cegieł, która pochodzi ze zdemolowanego budynku. Ma dość bycia antybohaterem. Chce zaprzyjaźnić się z innymi mieszkańcami gry, ale nie jest to łatwe. Są do niego uprzedzeni, a jego niezgrabne ruchy i duża sylwetka sprawiają, że niechcący niszczy przyjęcie na cześć Felixa. Ralph chce pokazać innym, że też może być bohaterem. Rusza w drogę do innych gier, by zdobyć medal i zostać bohaterem. Jednak znowu nie wszystko idzie po jego myśli, a gracze z salonu gier zauważają, że coś jest nie tak. Czy gra zostanie wyłączona? Czy Ralph zdobędzie medal? • Ralph Demolka to animacja Disneya z 2012 roku. Wytwórnia przenosi nas do salonu gier, w którym królują automaty z różnymi historiami. Jedną z nich jest gra Felix Zaradzisz, w której mieszka Ralph. • Ralph jest bohaterem, który ma dość swojego losu. Nikt go nie lubi, a los czarnej owcy w stadzie męczy go. Dlatego chodzi na spotkania grupy wsparcia a w końcu postanawia, że weźmie sprawy w swoje ręce i pokaże wszystkim, że może być bohaterem. I w ten oto sposób Ralph trafia do cukierkowej krainy wyścigów i poznaje słodką, ale wadliwą Wandelopę von Cuks. Ta para przeżyje masę przygód, które zbliżą ich do siebie. • Polski dubbing nie sprawia zawodu. Olaf Lubaszenko jako Ralph jest naprawdę przekonujący. Równie dobrze sprawdza się Jolanta Fraszyńska jako Wandelopa. W odpowiednich momentach potrafi sprawić, że serce widza się rozpuszcza. Innym głosem, który zapada w pamięć, jest głos Krzysztofa Dracza jako Króla Kandyza. To nie koniec sławnych nazwisk, które użyczyły swojego wokalu w bajce. Znajdziemy tu jeszcze chociażby Edytę Olszówkę czy Grzegorza Markowskiego. • Ralph Demolka to kolejna bajka, w której bohaterowie nie śpiewają. Dźwięk jest jednak bardzo ważny. Różnego rodzaju melodyjki i odgłosy, które przypominają do złudzenia dawne gry, są doskonałym dopełnieniem obrazu. Warto zauważyć, że nie wszystkie postaci mają świetną grafikę. To dodatkowy plus tej bajki. • Ralph Demolka to bajka, z którą dość długo nie mogłam się zapoznać. Nie wiem czemu. Pomysł umieszczenia akcji w salonie gier jest strzałem w dziesiątkę, szczególnie dla takiej osoby jak ja. Dzieciństwo, które spędziłam, grając w Mario na Pegasusie, przypomniało mi się już w pierwszej minucie tego filmu. Widać, że także autorzy bajki mają pozytywne wspomnienia związane z grami telewizyjnymi, bo umieścili w swojej animacji wiele kultowych postaci. • Sama historia też jest ciekawa. Disney coraz częściej sięga po antybohaterów i pokazuje ich w swoich filmach. Schemat często jest taki sam – antybohater zmienia się w bohatera i nagle wszyscy go lubią. Tu jednak jest nieco inaczej – Ralph pracuje jako antybohater, ale wcale się nim nie czuje. Ma problem z tym, że jest nieakceptowany. Jedynym jego problemem jest wzrost i gabaryty, które powodują demolkę niezależną od chęci Ralpha. • Polecam bajkę zarówno dzieciom, jak i rodzicom. Z sentymentem spojrzycie na gry, które pojawiają się na ekranie. To taki skok w czasie do dzieciństwa i młodości. Dodatkowo to piękna bajka o przyjaźni i oddaniu, z pięknymi słodkimi krajobrazami.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo