• "(Nie)miłość" to powieść niczym gorzka pigułka do przełknięcia o naszym codziennym życiu, rutynie, słabościach, niezrozumieniu. To książka o relacji dwojga ludzi, którzy zapomnieli czym jest prawdziwa miłość. Narracja prowadzona jest z perspektywy zarówno Cecylii jak i Wiktora, co pozwala nam doskonale poznać ich myśli i lepiej zrozumieć co czują. Autorka porusza bardzo istotny problem związany z małżeństwem. Nie koloryzuje miłości, nie przedstawia jej w samych superlatywach, lecz pokazuje jaka czasami jest. Nie wszystkie małżeństwa są zgodne i udane. Po wielu latach życia w małżeństwie ta cała otoczka zanika, pojawia się codzienność, rutyna, pojawiają się problemy, dochodzą obowiązki i coraz mniej ze sobą rozmawiamy. I tylko prawdziwa miłość jest w stanie przetrwać to wszystko, ale też muszą tego chcieć oby dwie osoby, a nie tylko jedna. Książka bardzo życiowa i daje do myślenia. "(Nie)miłość" to pierwsza część z cyklu z przedrostkiem "(Nie)". Bardzo polecam❣️
  • Dzięki przemyśleniami bohaterów (których w całej książce jest najwięcej), wiemy jakie targają nimi emocje i bardzo łatwo wczuć się w rolę bohaterów. Polecam!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo