26.01.2017Rok Józefa Piłsudskiego

Piłsudski Józef Klemens, pseud. Mieczysław, Z. Mieczysławski, Wiktor (1867–1935), działacz Polskiej Partii Socjalistycznej, Naczelnik Państwa, Naczelny Wódz, Pierwszy Marszałek Polski, premier i minister spraw wojskowych.

Uchwałą Sejmu ustanowiono rok 2017 Rokiem Józefa Piłsudskiego, w 150. rocznicę urodzin Pierwszego Marszałka Polski.
W okresie zaborów był sybirakiem, jednym z organizatorów niep­odle­głoś­ciow­ej Polskiej Partii Socjalistycznej, twórcą Organizacji Bojowej PPS, ruchu strzeleckiego i Polskiej Organizacji Wojskowej, a później jako Komendant I Brygady Legionów Polskich – przywódcą zbrojnej walki o wolność. Józef Piłsudski po odzyskaniu niepodległości współtworzył Wojsko Polskie, został Naczelnikiem Państwa, Wodzem Naczelnym i Pierwszym Marszałkiem Polski w czasie wojny polsko – bolszewickiej, w której zwycięstwo uchroniło Rzeczpospolitą i Europę przed komunizmem. W kolejnych latach II Rzec­zypo­spol­itej­ dwukrotnie sprawował funkcję Prezesa Rady Ministrów, był ministrem spraw wojskowych i Generalnym Inspektorem Sił Zbrojnych. W tym czasie wywarł największy wpływ na sprawy polskie. Józef Piłsudski był twórcą idei bliskiej współpracy narodów Międzymorza, utworzenia grupy państw w Europie Środkowo-Wschodniej, które stanowiłyby barierę przeciwko ekspansji sowieckiej Rosji i zabezpieczały niepodległość Polski. W okresie okupacji niemieckiej i kilkudziesięciu lat władzy sowieckiej nad Polską Marszałek Józef Piłsudski stał się symbolem nieugiętej walki o niepodległość oraz przykładem dla kolejnych pokoleń polskich patriotów.

Polecamy publikacje ze zbiorów PBP: pbp.poznan.pl

pilsudski_portret.jpg


pilsudski_portret.jpg pilsudski_portret
jpg, 12 KiB, 150x167
Komentarze

Brak komentarzy


Dodaj komentarz
Poznań PBP
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo