19.04.2016Mądrość wiedźmy

Raiana to czarownica i główna bohaterka powieści fantasy „Mądrość wiedźmy”. Autor, Marek Pietrachowicz, ulokował fabułę w przeszłości, w ósmym stuleciu. Specyfika utworu, a w szczególności elementy etnograficzne i geograficzne oraz zastosowane opisy wojen i intryg jak też mechanizmów władania krainami pozwalają przyrównywać tą literaturę do sagi wikingowej lub innych ludów Północy. Zasadnicza akcja powieści rozgrywa się wokół poszukiwania, a następnie zabezpieczenia legendarnego i bezcennego artefaktu – Aiendall'a. Poznajmy jego znaczenie w telegraficznym skrócie.
„Boewulf kanclerzem Imperium bowiem będąc i hasła tajemne znając, aby sobie popularności przydać, wykradł koronacyjny topór, który za pasem nowego monarchy spocząć miał, a wraz z nim u stóp tronu także i lojalność czterech narodów Ligi Północy, Waregów, czczących ten artefakt, u których siedziba Wielkiej Nawy jest. A topór zwał się Aiendall Srebrzysty. Mówi się, że pierwszemu cesarzowi od samych bogów jako symbol władzy i wiktorii był dany i nie masz świętszej ani dla Warega, ni Normana, relikwii.”

Aiendall Srebrzysty to symbol chciwości i zawiści i więcej szkody wyrządza ręce, która go dobywa niż chwały i glorii. Ponadto jest tłem dla wielkiej intrygi i spisku ówczesnych (powieściowych) władców, którzy wiążą z nim nadzieje polityczne i chcą, aby stał się zbrojnym insygnium ich panowania.

Raiana to czarownica i główna bohaterka powieści fantasy „Mądrość wiedźmy”. Autor, Marek Pietrachowicz, ulokował fabułę w przeszłości, w ósmym stuleciu. Specyfika utworu, a w szczególności elementy etnograficzne i geograficzne oraz zastosowane opisy wojen i intryg jak też mechanizmów władania krainami pozwalają przyrównywać tą literaturę do sagi wikingowej lub innych ludów Północy. Zasadnicza akcja powieści rozgrywa się wokół poszukiwania, a następnie zabezpieczenia legendarnego i bezcennego artefaktu – Aiendall'a. Poznajmy jego znaczenie w telegraficznym skrócie.
„Boewulf kanclerzem Imperium bowiem będąc i hasła tajemne znając, aby sobie popularności przydać, wykradł koronacyjny topór, który za pasem nowego monarchy spocząć miał, a wraz z nim u stóp tronu także i lojalność czterech narodów Ligi Północy, Waregów, czczących ten artefakt, u których siedziba Wielkiej Nawy jest. A topór zwał się Aiendall Srebrzysty. Mówi się, że pierwszemu cesarzowi od samych bogów jako symbol władzy i wiktorii był dany i nie masz świętszej ani dla Warega, ni Normana, relikwii.”

Aiendall Srebrzysty to symbol chciwości i zawiści i więcej szkody wyrządza ręce, która go dobywa niż chwały i glorii. Ponadto jest tłem dla wielkiej intrygi i spisku ówczesnych (powieściowych) władców, którzy wiążą z nim nadzieje polityczne i chcą, aby stał się zbrojnym insygnium ich panowania.
autorzy365.pl

Komentarze

Brak komentarzy


Dodaj komentarz
Psychoskok
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo