19.02.2015Jeszcze o spotkaniu z Ireną Matuszkiewicz

W najnowszym numerze „Bibliotekarza Opolskiego” Gabriela Kansik pisze o spotkaniu autorskim z Ireną Matuszkiewicz. Spotkanie odbyło się w ubiegłym roku w Oleskiej Bibliotece Publicznej: www.bibl­iote­karz­opol­ski.pl
obrazek

Autorka z zacięciem i swadą opowiadała o początkach swojej przygody z pisaniem, o warsztacie pracy, o trudach tworzenia kolejnych powieści. W sposób dogłębny wprowadzała słuchaczy w świat bohaterów swych powieści. Mówiła o sposobach i sekretach ich konstruowania. O pułapkach pracy autorskiej. O współpracy z redaktorem i korektorem wydawnictwa publikującego książki. A także o stosunku do wykreowanych przez siebie bohaterów, o ich życiowych pierwowzorach, o kolejnych pomysłach twórczych. Tłumaczyła swą miłość do małych miejscowości, a także zainteresowanie konkretnymi problemami ludzkimi. Wyjaśniła, skąd jej fascynacja zbrodnią. Opowiadała o problemach, jakie napotkała w czasie tworzenia jedynej - jak na razie - powieści dla młodzieży ("Apetyt na kwaśne winogrona"), a dotyczących języka używanego przez młodych ludzi.

Komentarze

Brak komentarzy


Dodaj komentarz
Olesno OBP
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo