Nie płacz, kochanie

Tytuł oryginalny:
Baby's Cry
Autor:
Cathy Glass
Tłumacz:
Patryk Dobrowolski
Wydawca:
Hachette Polska (2013)
Wydane w seriach:
Historie Prawdziwe
Kolekcja Hachette
Pisane Przez Życie
ISBN:
978-83-7739-995-8, 978-83-7849-317-4
978-83-7849-433-1
Autotagi:
druk
książki
proza
5.0

Gdy Cathy zostaje poproszona o zaopiekowanie się noworodkiem, jest podekscytowana ale i przerażona, czy poradzi sobie z takim maleństwem. Harrison, którego zabiera ze szpitala zaledwie dzień po jego narodzinach, jest uroczym maleństwem i Cathy nie może zrozumieć, dlaczego został porzucony. Kiedy jednak w domu ogląda ubranka przygotowane przez matkę dla chłopczyka, i czyta dołączony do nich list, wie, że kobieta nie chciała oddać synka… Jakie okoliczności ją do tego zmusiły i dlaczego narodziny tego dziecka są tak pilnie strzeżoną tajemnicą, że nawet opieka społeczna nie ma wszystkich informacji na jego temat?... [lubimyczytac.pl]
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Cathy Glass- jedna z moich ulubionych autorek książek z serii Historie Prawdziwe. Każdą z nich przeżywam w osobisty sposób. • Gdy wzięłam do rąk książkę pt. "Nie płacz kochanie" wzruszałam się wielokrotnie. Sama niedawno zostałam matką po raz drugi i wywierała ona na mnie wielkie emocje. Początkowo gardziłam kobietą, która porzuciła swoje dziecko bez walki o nie, jednak z biegiem czasu nerwy troszkę mi przeszły. Cieszyłam się, iż matka w końcu zaczęła dochodzić swego i walczyć o dziecko, jednak żal mi było Cathy, która przywiązała sie do małego Hrrisona i pokochała jak własnego. Dzieci są tak niewinne i czyste, że jedno spojrzenie na nie powduje, iż tracimy dla nich głowę oraz oddajemy serce. Mimo wielu przeciwności losu książka ma pozytywne zakończenie.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
monikam1986
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo