Zacieranie granic:

szkice o kulturze, edukacji i sztuce

Redakcja:
Marcin Olejniczak
Wydawca:
Wydawnictwo Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej (2013)
ISBN:
978-83-88335-94-5
Autotagi:
druk
wychowanie
Źródło opisu: Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu - Katalog księgozbioru
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Książka zawiera artykuły, których autorzy podjęli się przedstawienia zagadnienia przenikania perspektyw: edukacyjnej, kulturowej i estetycznej w różnych odniesieniach (etycznych, ekonomicznych, artystycznych, technologicznych i innych). Spojrzenie interdyscyplinarne (i zacierania granic) niesie ze sobą określone konsekwencje metodologiczne. Uwalnia badacza-autora od narzucanych instytucjonalnie standardów, procedur czy nomotetycznych wizji celów działalności badawczej. W przypadku propozycji orientacji badawczej C. Geertza (opis gęsty) można mówić o pewnego rodzaju „hybrydzie”, która konstruowana jest w zależności od zdefiniowanej, instrumentalnie rozumianej przez badacza (choć, czy zawsze artykułowalnej?) potrzeby jej użycia. Interdyscyplinarność w badaniach rzeczywistości społecznej i kulturowej zdaje się koniecznością naszych czasów, która wynika ze specyfiki rzeczywistości – efektu złożonych (genetycznie) relacji między ekonomią, polityką, społeczeństwem i kulturą, a nie tylko intertekstualnego charakteru jej opisu. • Uważam, że zdecydowanie warto zadawać pytania o sposoby indywidualnego uprawiania transgresyjnej strategii twórczej w nauce (i nie tylko) oraz warto podjąć namysł i dyskusję na temat rezultatów zacierania granic. Mam nadzieję, że prezentowany zestaw artykułów będzie ku temu dobrym pretekstem.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo