Nie od razu Kraków zbudowano

Autor:
Karol Estreicher (1906-1984) ...
Wydawcy:
Państwowy Instytut Wydawniczy (1956-1958)
Czytelnik (1947)
Wydawnictwo Światowego Związku Polaków z Zagranicy (1945)
Światpol Polskie Biuro Wydawnicze (1945)
Autotagi:
druk
książki
Więcej informacji...
5.0

Ojciec wziął mnie za rękę i powiedział: - No, jak masz takie dorosłe ubranie, pójdziemy, my, mężczyźni, razem do kościoła. Byłem niepomiernie dumny. Miałem długie spodnie (pierwszy raz w życiu!) na szelkach, a nie na staniku, buciki sznurowane, a nie zapięte na guziki, i prawdziwą marynarkę. Ale największą dumą moją była koszula z kołnierzem i z krawatką. Krawatka! Nie bardzo wiedziałem, jaki ma cel, przeszkadzała tylko pod szyją i ciągle uciekała na bok, niemniej byłem z niej bardzo dumny.(...) Pełen uroku i ciepła opis Krakowa początku XX w. Niesamowity klimat rozmów, zależności społecznych, a to wszystko widziane przez pryzmat oczu dziecka, spisane przez już dorosłego człowieka, który uśmiecha się do swojego dzieciństwa. [lubimyczytac.pl]
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Zawsze patrząc w czasy swojego dzieciństwa z sentymentem uśmiechamy się... • Nie sposób oderwać się od pisanych może trochę staroświeckim językiem wspomnień młodego Karolka (Karol Estreicher młodszy) ze spacerów z Ojcem po zaułkach magiczenego Krakowa, gdzie co krok można spotkać i znakomitości i ciekawe, barwne postacie życia codzinnego oraz odwiedzić miejsca znaczące nie tylko dla Krakowa. • Lektura może nie na dzisiejszy pęd świata do wszechwładnego pieniądza, ale lektura dla tych, którzy potrafią docenić wartość, jaką można pozyskać ze spotkań z drugim człowiekiem...
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Opis
Autorzy:Karol Estreicher (1906-1984) Karol jun Estreicher
Ilustracje:Janina Konarska
Wydawcy:Państwowy Instytut Wydawniczy (1956-1958) Czytelnik (1947) Wydawnictwo Światowego Związku Polaków z Zagranicy (1945) Światpol Polskie Biuro Wydawnicze (1945)
Autotagi:autobiografie biografie dokumenty elektroniczne druk elementy biograficzne epika książki literatura literatura faktu, eseje, publicystyka literatura piękna powieści proza zasoby elektroniczne
Powyżej zostały przedstawione dane zebrane automatycznie z treści 13 rekordów bibliograficznych, pochodzących
z bibliotek lub od wydawców. Nie należy ich traktować jako opisu jednego konkretnego wydania lub przedmiotu.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo