Mrok jest miejscem

• 

  agnesto
  Czas zwalnia, jakby niewidzialna, cięzka od depresji ręka przetrzymywała wskazówki zegara bawiąc się czasem, który i tak każdemu się wymyka. Zmienia się atmosfera, zapachy i odczucia. Nagle, przytłoczona codziennym ciężarem, który ujawnia się wieczorem, czujesz, że coś się z tobą dzieje. Nie boisz się, choć spowija cię mrok i gęstość ciemności. Coś cię dziwnie wycisza, ale i pobudza jakoś. Smutek wypycha skryte uczucia, mrok wnika w duszę. Słyszysz pukanie do drzwi... • Wdech dla złapania jasności umysłu, wydech. • Wdech, wszystko trafia na swoje miejsce, wydech. • Wpuszczasz w siebie, w czytelnicze zmysły słowa i czekasz aż rozrosną się w całym twoim wnętrzu. Czekasz, aż ich mrok osiądzie w twoim wnętrzu i zawładnie tobą, bo wiesz, że to nieuchronne. Stajesz się kimś, kto szuka życia, wybawienia, czasem nawet śmierci, bo ta więcej obiecuje, niż życie. Stajesz się kimś, kto żyje na granicy światów. Stajesz się eterycznym wręcz kimś nieznanym sobie samemu. Twoje nieodgadnione zmysły wyłapują milczące strony ludzkiej natury, dlatego dla prostych umysłów jesteś niezrozumiały. Łączysz dobro ze złem, to, co widzialne z niewidzialnym i mieszasz to w sobie nie rozumiejąc do końca sensu i znaczenia. Szukasz córki, którą zabrała woda. Odnajdujesz kogoś bliskiego, kto bierze cię za rękę. Dostajesz małe dziecko, podobne do lalki, które karmisz i pieścisz, a które nie wydaje dźwięków. Przyjeżdżasz do rodzinnego miasteczka, z którego przed laty uciekłaś. Stajesz się kimś za stron tego MROKU książkowego. Kimś... Gdzieś... Duszność nie pozwala oddychać. Gorycz rozsadza gardło. • Czytasz MROK JEST MIEJSCEM i zadajesz sobie pytania, które nie chcą znaleźć właściwych odpowiedzi - co to jest życie? Bo przecież coś to jest? Czy mrok jest lepszy od szarości i strachu? Czy dusza może pragnąć innego dotyku? Człowiek, nawet ten mały, tak wiele czuje i przeżywa i tak wiele cierpi... • Ta ksiązka manewruje uczuciami. Bawi się emocjami i igra z czytelniczymi zmysłami. Dźga serce i duszę. Czytasz te słowa, brakuje ci oddechu, pot występuje na skórę. Mrok otula twoje czytelnicze ramiona, ale ten MROK nie do końca daje ukojenie, jakiego oczekujesz. Ta powieść wyciąga twoje flaki i bebeszy cię całego. Wracasz do tych opowiadań i niedowierzasz. w nic nie wierzysz. • Tą książkę czytasz, ale potem, po skończeniu, nie umiesz sklecić o niej kilku słów recenzji. Sprawia, że brak ci słów, a każde jakie się nasuwa, jest niewłaściwe. Potrzebowałam miesiąca!!! by napisać coś, co mi tkwi gdzieś w mózgu. To majstersztyk pióra... • agaKUSIczyta

Brak wątków