Światłoczułość

Autor:
Jakub Jarno
Wydawcy:
Wydawnictwo Literackie Oficyna Literacka Noir sur Blanc (2024-2025)
Legimi (2024-2025)
Wydawnictwo Literackie
ISBN:
978-83-08-07999-7, 978-83-08-08251-5
978-83-08-08508-0, 978-83-08-08508-0
Autotagi:
audiobooki
dokumenty elektroniczne
druk
książki
powieści
proza
4.0 (9 głosów)

Historia, która domagała się, by ją opowiedzieć. Narrator, który czekał, aż zjawisz się, by jej wysłuchać. I ona. Dziewczyna, w której wszyscy się gubili, lecz on jeden się w niej odnalazł.

Światłoczułość to przejmująca wędrówka przez czas, której nie sposób przerwać, każdy kolejny zakręt jest bowiem jak zaproszenie do nowego świata, który chcemy zgłębić.

To opowieść o dziecięcej i dorosłej wrażliwości w obliczu największych okropieństw ludzkości, o sile wspomnień, które potrafią ukształtować całe życie. To także pean na cześć literatury i naszego prywatnego układania liter w słowa, a słów w zdania. Dla Jakuba Jarno mają one tę piękną właściwość, że potrafią przetrwać naszą pamięć i nas samych.

„To pasjonująca książka, w której splatają się, a czasem plączą, losy, perspektywy i języki. Historia zbiorowa i jednostkowa, miłość i okrucieństwo, tęsknota i rozpacz – z tych składników Jakub Jarno układa przejmującą i piękną opowieść o roli, jaką w życiu odgrywa przypadek, a może przeznaczenie. Poza wszystkim – nie sposób się od tej opowieści oderwać. Bardzo polecam”.

Tomasz Stawiszyński

„W tej powieści nie ma podziału na dobro i zło. Wszyscy w kotłowaninie dziejów, w gorączce przetrwania. Brakuje nie tylko chleba. Empatii również. Światłoczułość jest historią rozpisaną na głosy z przeszłości, które znalazły odwagę, aby wydobyć się z gardła. Jak traktat o łuskaniu fasoli, z tą różnicą, że tu fasoli nie ma, ponieważ wszyscy musieli uciekać.”

Katarzyna Oklińska, Radio Nowy Świat

Jakub Jarno mieszka z rodziną na wsi. Nie chce mówić o sobie więcej, uważa bowiem, że książki będą przemawiać za niego. Jeszcze przed debiutem postanowił, że nie udzieli żadnego wywiadu i nie będzie zabierał głosu publicznie. Jest przekonany, że to nie pisarz jest ważny, ale jego opowieść. I że jedynie kryjąc się w słowach, można sprawić, by te ożyły w umysłach innych.

AUDIOBOOK W INTERPRETACJI KRZYSZTOFA GOSZTYŁY, ANTONIEGO PAWLICKIEGO I KAROLINY GRUSZKI

Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Wojna, dwoje bohaterów i ich rozchodzące się ścieżki. Witold poznaje Żerkę przez zupełny przypadek. Powoli zaczynają poznawać siebie w czasie trwania pasionki. Żerka niewiele w sumie mówi, ale jest w niej coś niezwykle przyciągającego. Młodzi lubią ten czas spędzać wspólnie. Gdy do wsi zbliżają się żołnierze, każdy z tych bohaterów zaczyna podążać w innym kierunku, lecz na tym się ich wspólna historia nie kończy. Wręcz przeciwnie, otrzymuje zupełnie nowy wymiar… Odtąd tajemnicza Żerka pisze listy do Witka. Bardzo krótkie, ale zawsze jest to jakiś rodzaj rozmowy. Równie krótkie otrzymuje odpowiedzi od swego przyjaciela. I tak żyją jakoś dalej w tych trudnych czasach do momentu, w którym wysyłanie korespondencji staje się już niemożliwe… Mimo to Żerka dalej pisze… Wszystkie swoje myśli przelewa na papier tak, jakby nadal rozmawiała z Witkiem… Czy ich los zdoła kiedykolwiek zawrócić ich z drogi? Pozwoli wrócić do tego, co było? Czy po wojnie, jeśli ta się kiedyś skończy zdołają się ponownie spotkać? Kto wie? • Ta niezwykle ujmująca, retrospektywna fabuła chwyta za serce. Nie brakuje w powieści tej miłości, rozpaczy, tęsknoty, ale też okrucieństwa i przemocy. Opowiada o niezbadanych kolejach losu, zupełnej ich przypadkowości i przeznaczeniu. Spędzony czas na czytaniu „Światłoczułości” uważam za dobrze spożytkowany. Niestety z pewnością fabuła ta nie zagości na zbyt długo w mej pamięci. W całą resztę nie będę wnikać (mam na myśli styl, język i tak dalej). Lektura ta, to powiedziałabym całkiem dobra rozrywka i już…
    +2 trafna
  • Pozycja od której trudno się oderwać. Pisana pięknym językiem, opisującą potworne wydarzenia bez cenzury, oceniania, pełna wrażliwości i empatii do drugiego człowieka. Chyba to w niej najpiękniejsze ze pomimo tylu tych potwornych scen autor nie ocenia, nie krytykuje.... pozostawia to naszemu osądowi. Zakończenie bardzo wzruszające zresztą jak cała ksiazka, która pozostaje w naszym umyśle jeszcze długo po przeczytaniu.
  • „Światłoczułość” to liryczna podróż przez świat przeżyć, wspomnień i detali. Jakub Jarno zatrzymuje je niczym fotograf światło – delikatnie, uważnie, z czułością – uchwytując to, co często umyka nam w codziennym pośpiechu. • To książka o tym, co kruche, a przez to najcenniejsze. O miejscach, które już nie istnieją, lecz wciąż żyją w pamięci. O ludziach, których obecność zostawiła trwały ślad. O chwilach, które można przeżyć tylko raz, ale słowa autora pozwalają je uchwycić na nowo, jakby były zatrzymanym kadrem. • „Światłoczułość” to coś więcej niż tylko tytuł. To unikalny sposób patrzenia na rzeczywistość – oczami, które dostrzegają światło nawet tam, gdzie inni widzą tylko cień. • ~KD
  • Sięgnęłam, bo mnie zaintrygowała okładka, zainteresował autor, a potem dowiedziałam się o Mrozo-spekulacjach. No ok, Mroza nie lubię to tym bardziej "sprawdzam". Tematyka mnie zaskoczyła nieco, bo spodziewałam się, nie wiedzieć czemu, czegoś innego. Daję mocne 3 - za temat, za formę, za język. Jeśli to napisał rzeczywiście Mróz to brawo.
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo