Jak mówić NIE:

o wyznaczaniu granic w relacjach, w szkole i w internecie

Autor:
Michelle Elman
Ilustracje:
Sara Tomate
Tłumacz:
Arkadiusz Gardaś
Wydawca:
Znak Emotikon (2024)
ISBN:
978-83-240-9948-1
Autotagi:
druk
książki
poradniki
publikacje fachowe

NIE jest ważniejsze niż TAK. Słowo NIE ma SUPER MOC. Daje siłę. Uczy pewności siebie. Pozwala w pełni decydować. To nie słowo TAK uczy dorosłości, ale właśnie: NIE. Naucz się DOBRZE mówić NIE! Jak powiedzieć NIE kolegom, którzy wyciągają cię na wagary? Jak odmówić dawania buziaków cioci, której nie lubisz? Jak nie zgadzać się na udział w dodatkowych zajęciach pozaszkolnych, na które nie masz czasu? Jak sprzeciwić się rodzicom, żeby ich nie wkurzyć? Jak mówić NIE w internecie? Odkryj, że mówienie NIE jest SUPER. Naucz się dobrze go używać i poznaj jego supersiłę. [nota wydawcy]
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje

Brak recenzji - napisz pierwszą.

Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo