Wieczne państwo:

opowieść o Kazachstanie

Autor:
Wojciech Górecki
Wydawca:
Wydawnictwo Czarne (2024)
Wydane w seriach:
Reportaż - Wydawnictwo Czarne
Reportaż
ISBN:
978-83-8191-925-8
Autotagi:
druk
książki
literatura faktu, eseje, publicystyka
sprawozdania
5.0

W 2022 roku Wojciech Górecki wyruszył w kolejną podróż po Kazachstanie. Nie była to droga krótka – dość powiedzieć, że z Polski do zachodniej kazachstańskiej granicy jest bliżej niż stamtąd do Ałmatów, dawnej stolicy kraju. Nie była to też wyprawa łatwa – od miasta do miasta, od wsi do wsi, od człowieka do człowieka. Po stepie, w dzień lub w nocy, tysiące kilometrów koleją, samolotem, marszrutką. Ta książka to podróż po ścieżkach przeszłości – do poligonu atomowego w Semipałatyńsku, nad znikające Morze Aralskie, do dawnych łagrów oraz miejsc zesłań Polaków. To próba uchwycenia charakteru i zmieniającej się tożsamości mieszkających tu ludzi, stosunków społecznych, politycznych układów. To wreszcie poszukiwanie odpowiedzi na pytanie o przyszłość narodu, który usiłuje wydostać się z przygniatającego cienia wielkiego sąsiada, Rosji. [wydawca]
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • "Wieczne państwo. Opowieść o Kazachstanie" • Autor: Wojciech Górecki • Moja ocena: 9/10. • Wojciech Górecki w swojej książce "Wieczne państwo. Opowieść o Kazachstanie" zabiera nas w fascynującą podróż po jednym z najbardziej tajemniczych i zróżnicowanych krajów Azji Środkowej. Autor kreśli obraz Kazachstanu z precyzją doświadczonego reportera, unikając przesadnych ubarwień, a jednocześnie przekazując żywe i autentyczne relacje o miejscach, ludziach i kulturze. • Książka prowadzi czytelnika przez różnorodne krajobrazy – od niekończących się stepów po tętniące życiem oazy. Górecki opowiada nie tylko o współczesnych miastach i zapomnianych wioskach, ale także o ich historii, często naznaczonej tragicznymi losami mieszkańców. Szczególnie interesujący jest wątek narodowościowy – autor z dużą wrażliwością opisuje losy Kazachów oraz innych grup narodowych, takich jak Polacy, Niemcy czy Litwini, które zostały przesiedlone na te tereny przez Związek Radziecki. • Opowieść o życiu w Kazachstanie nie ogranicza się jednak tylko do historii. Górecki wnika również w szczegóły dotyczące tradycji i kultury – od codziennego życia w jurtach, przez hodowlę koni, aż po język, religię i dylematy tożsamościowe współczesnych mieszkańców tego ogromnego kraju. Niezwykle ciekawe są także opisy wpływu "człowieka radzieckiego" na dzisiejszy Kazachstan, który wciąż zmaga się z dziedzictwem przeszłości. • Autor wnikliwie ukazuje również trudne relacje kazachsko-rosyjskie, pokazując, jak Rosja de facto skolonizowała Kazachstan i wykorzystywała ten kraj jako swoją kolonię. Górecki opisuje, jak Rosjanie czerpali korzyści z zasobów Kazachstanu, zarówno surowcowych, jak i ludzkich, co przez dziesięciolecia przyczyniało się do zmiany w tożsamości narodowej Kazachów. Ta perspektywa rzuca nowe światło na współczesne wyzwania, przed którymi stoi ten kraj, wciąż zmagający się z dziedzictwem imperialnej przeszłości. • Styl autora jest przystępny, a jednocześnie rzeczowy – doskonale łączy lekką narrację z bogactwem informacji, co sprawia, że książka wciąga od pierwszych stron. Górecki unika zbędnych upiększeń, dzięki czemu obraz Kazachstanu, jaki wyłania się z jego opowieści, wydaje się autentyczny i kompleksowy. • "Wieczne państwo" to pozycja obowiązkowa dla każdego, kto pragnie lepiej zrozumieć tę część świata – kraj, który na pierwszy rzut oka może wydawać się odległy i egzotyczny, ale w rzeczywistości kryje wiele fascynujących i uniwersalnych historii. • Zdecydowanie polecam tę książkę.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo