Kinoptycznie

• 

  gosiakulisiewicz
  Książka „Kinoptycznie” to tom z poezją filmową. „Kino jest poezją, poezja życia bywa jak kino”, jak pisze autorka Małgorzata Kulisiewicz. Do tej pory były wydane w Polsce tylko dwie antologie z motywami filmowymi. Nie było jeszcze poety, który by temu tematowi poświęcił całą swoją książkę. Rzeczywistość odbita w krzywych, rozbitych lub zwykłych zwierciadłach tej poezji pokazana jest poprzez drobiazgi, szczegóły z dużą dozą ironii, ale też z zachwytem, lękiem lub poprzez literacką medytację. Jest to portret mozaikowy, wielkomiejski, krakowski, nowohucki, nadbałtycki i europejski. Ukazana jest schyłkowość, koniec pewnego świata, turystyczne migawki ze współczesnej Europy. Podmiot to zwykły everyman, a także znawca lub wielbiciel kina lub też w niektórych wierszach turysta chwytający chwilę i świat, zanim przeminie. Rzeczywistość ukazana jest poprzez wątki związane z kinem, a nawiązania do filmów osadzone są w naszej współczesnej rzeczywistości. Poezja Małgorzaty Kulisiewicz odnosi się do motywów związanych z Cinéma-vérité, buntownikami filmowymi, Agentem Jamesem Bondem, Marleną Dietrich, Ordonką, Ritą Hayworth, „Deszczową piosenką” i wieloma innymi słynnymi postaciami, filmami lub zjawiskami filmowymi. Autorka jako filmoznawczyni ma szerokie spektrum wiedzy kinowej, która ją inspiruje. Jednocześnie filtruje to przez wrażliwość współczesnego polskiego everymana, który wokół siebie wiele dostrzega i widzi, i próbuje zrozumieć naszą rzeczywistość. Tęskni również za czymś większym, za metafizyką i transcendencją, czymś co ratuje od szarości, a może i grozy życia, za Bogiem panteistycznym, Bogiem w człowieku i blisko człowieka. Nawet tło morskie występujące w wielu wierszach i morze przedstawione są transcendentnie. Ważną rolę gra też w tej poezji natura, podkreślona jest ważność natury dla człowieka oraz jej przypuszczalny koniec, wyniszczenie. Zresztą wątków apokaliptycznych jest tutaj więcej, gdy trafiają do tego tomu również wiersze antywojenne, • Małgorzata Kulisiewicz w pięciu swoich poprzednich książkach nawiązuje do toposów kultury śródziemnomorskiej, do motywów polskiej i światowej literatury, do malarstwa, muzyki, teatru. Poezja filmowa jest tego naturalną konsekwencją. Kino jest tu głównym medium, miłością, inspiracją i tłem dla najnowszego tomu poetki.

Brak wątków