Szepty przeszłości

Autor:
Sandra Nikoniuk
Wydawca:
Agencja Wydawniczo-Reklamowa Skarpa Warszawska (2024)
ISBN:
978-83-8329-418-6
Autotagi:
druk
książki
powieści
proza
4.0

Druga połowa XIX wieku. Polska pod zaborami, objęta cenzurą i powstaniem styczniowym. Dziewiętnastoletnia Łucja Kolebowska od dziecka pracuje we dworze hrabiostwa Kościeszewskich. Trafiła tam jako dwunastoletnia dziewczynka i dzięki swojej sile charakteru oraz przebojowości szybko zaskarbiła sobie sympatię i przyjaźń hrabiny Rozalii. Pod jej nadzorem nauczyła się czytać i pisać oraz otrzymała wykształcenie znacznie przewyższające jej status. Jednak Kościeszanka, a raczej ,,dom cieni” jak zwykła nazywać go Łucja, nie jest przyjaznym miejscem. Hrabina to kobieta samotna i szalona. Jej małżeństwo to czysta fikcja, kontrakt, do którego została zmuszona przed laty. Uzależniona od opium, całe dnie spędza zamknięta w swoich dusznych pokojach. Łucja odkrywa, że skrywa ona pewien sekret, który z pewnością mógłby wywołać skandal wśród łódzkiej socjety… [nota wydawcy].
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • "Szepty przeszłości" to książka, której akcja rozgrywa się w XIX wieku we dworze pod Łodzią. Kościeszanka, bo tak mieszkańcy nazywają dwór, kryje w sobie wiele tajemnic, ludzkich dramatów i niespełnionej miłości. • Ciężki czas dla Polski, która znajdowała się pod zaborami. Powstania i walki, które doprowadzały do biedy i głodu. Dziewiętnastoletnia Łucja od najmłodszych lat pracuje w Kościeszance. Używając swojej zaradności i wrodzonej siły dziewczyna bardzo szybko zaskarbia sobie sympatię Hrabiny Rozalii. Dzięki tej przyjaźni Łucja uczy się czytać i pisać co było jej największym marzeniem, ale nie tylko to ciągnęło ją do dworu. Marzenia dziewczyny wychodziły poza obszar jej statusu społecznego. Poznaje sekrety małżeństwa hrabiostwa Kościeszewskich, które odbiją się piętnem na młodej kobiecie. • Akcja książki toczy się na dwóch płaszczyznach. Rok 1983 i chłopiec, którego nawiedza ciągle jeden i ten sam sen, pragnie dowiedzieć się prawdy o nim. W tym celu udaje się do swojej nielubianej i pozbawionej ciepłych uczuć babki. A ta opowiada mu historię swojej prababki i przenosi się do XIX wieku. Jak dla mnie ten współczesny wątek mógł być bardziej rozbudowany, czegoś mi tutaj zabrakło. Pomysł na dwutorowość zacny, ale autorka skupia się bardziej na historii Łucji. Postać młodej kobiety z każdą kolejną kartką wzbudzała we mnie irytację, aż chciało się nią potrząsnąć, żeby obudziła się z tego "snu". Próbowałam ją zrozumieć, ale duszna atmosfera powieści i pragnienia, które tlą się na dnie duszy, doprowadziło do takiego postępowania, a nie innego. Konsekwencje jej wyborów kładą się cieniem na kolejnych pokoleniach. • Niemniej powieść bardzo mnie wciągnęła, pióro autorki bardzo przypadło mi do gustu. Dobrze odwzorowany świat chłopskiej biedy, bogactwa arystokracji i ich zwyczajów. Również postaci są bardzo dobrze wykreowani z całą paletą zachowań i emocji, które nimi targały.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo