Moja nitka

Wywiad:
Maria Pakulnis
Dorota Wodecka
Wydawca:
Wydawnictwo Agora (2023-2024)
ISBN:
978-83-268-4257-3
Autotagi:
autobiografie
druk
książki
literatura faktu, eseje, publicystyka
sprawozdania
wywiady
4.5 (2 głosy)

Niedawno wróciła na duży ekran, odnosząc ogromny sukces. Za drugoplanową rolę w „Johnnym” otrzymała Złotego Orła, najbardziej prestiżową nagrodę filmową w Polsce. Ale „Moja nitka” to coś więcej niż opowieść o aktorskiej karierze. Maria Pakulnis przy wsparciu Doroty Wodeckiej zagląda w miejsca, do których nie chce się wracać pamięcią, konfrontuje czytelników i siebie z mrocznymi obrazami własnego dzieciństwa, dojrzewania, z żałobą i stratą. W tej emocjonalnej, mądrej i intymnej rozmowie wrażliwych kobiet każdy odnajdzie okruchy swoich doświadczeń.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Maria Pakulnis jest jedną z bardziej rozpoznawalnych twarzy polskiego teatru. Odegrała wiele ról u takich reżyserów jak Kieślowski, Konwicki czy Treliński. Zagrała w dziesiątkach przedstawień, filmów i seriali. Wcielała się w postacie kobiet demonicznych i dziewic, inte­lekt­uali­stek­ i szefowych ganów, matek i córek, żon i kochanek. Dziś jest jedną z ikon kina moralnego niepokoju. Niedawno wróciła na duży ekran, odnosząc ogromny sukces. Za drugoplanową rolę w Johnnym otrzymała Złotego Orła, najbardziej prestiżowa nagrodę filmową w Polsce. • Dzięki wywiadzie zatytułowanym „Moja nitka” aktorkę poznajemy nieco bliżej. Książka ta to coś więcej niż opowieść o aktorskiej karierze. To wspólne zaglądanie w miejsca, do których nie chce się wracać pamięcią. To konfrontacja z mrocznymi obrazami własnego dzieciństwa, dojrzewania. To bardzo emocjonalne, mądre i intymne wyznania oraz doświadczenia Marii Pakulnis. Wiele w swym życiu przeszła, ale na swej drodze spotkała mnóstwo przychylnych sobie osób. To sprawiło, że dziś jest kobietą niebywale silną, taką która wie czego od życia jeszcze może chcieć. • Bardzo rzadko czytuję książki o charakterze biograficznym, bo zwyczajnie za nimi nie przepadam. Uważam, że życie każdego z nas jest równie wyjątkową i interesującą biografią, wiec po co czytywać pozostałe. Bo to osoby sławne, bogate, odnoszące sukcesy? Wszyscy jesteśmy takimi samymi ludźmi. Mamy wady i zalety, w mniejszym lub większym stopniu ulegamy wpływom, podejmujemy korzystne i nie decyzja, i nie mamy absolutnie żadnego wpływu na koleje własnego losu. To tak w kwestii wyjaśnienia. Czytam więc biografie, gdy z pewnych względów muszę… „Moją nitkę” mogę polecić zainteresowanym.
    +2 wyrafinowana
  • Dobra biografia, warta przeczytania.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo