Alibi na szczęście

• 

  basienka1816
  "Alibi na szczęście" przeleżało u mnie na półce prawie miesiąc. Ale jak tylko zaczęłam czytać, to poszło w kilka dni! Książkę czyta się szybko i przenosi w magiczny świat. Jedna z fajniejszych polskich książek, jakie miałam okazję czytać.
• 

  npawlak5
  Wiem, że książka ma tłumy wielbicielek, ale mi nie przypadła do gustu. Przeczytałam, ale kolejnych części już nie będę czytać. Jak dla mnie za dużo "wodolejstwa", rozwlekłych opisów, lukru i ogólnie przedobrzenia. Bohaterowie oderwani od życia. Lubię lekturę odprężającą, ale tu nie zdzierżyłam tej warstwy miodu i to sztucznego miodu.
• 

  Gosiek18
  "Alibi na szczęście", to powieść, która bardzo przypadła mi do gustu. Wszystkim wokoło mówię, że to najlepsza książka, jaką przeczytałam w ciągu tego, 2014-ego roku. Ale dlaczego tak jest? Po pierwsze fabuła, jest bardzo ciekawa i sprawia, że chce się czytać. Jest ona bardzo wciągająca i naprawdę bardzo trudno jest się od niej oderwać. Historia Mikołaja i Hani jest naprawdę piękna i wzruszająca. Niektórych, myślę, że denerwowałby fakt, że on stara się o nią od ponad pół roku, a Hania nic sobie z tego nie robi. W głębi duszy wcale tak nie jest, ona również go kocha, tylko boi się. Boi się tego, że stanie się to samo, co kilka miesięcy temu, a ona nie chce do tego dopuścić. Na dodatek imię. Być może w prawdziwym życiu nie jest ono ważne, jednak tu odgrywa bardzo dużą rolę. Mikołaj - tak samo miał na imię jej poprzedni partner, którego kochała, a którego już przy niej nie ma. Hania jest bardzo wrażliwą osobą. Nie może zapomnieć zdarzeń sprzed kilku miesięcy, jednak wcale się jej nie dziwię. Przeżyła bardzo dużo złych i smutnych chwil. • Więcej tutaj: [Link]
• 

  Olesno OBP
  To utwory o uczuciach. Pierwszoplanowym, najważniejszym wydaje się być szczęście. Bohaterowie, walcząc o swoje szczęście, walczą równocześnie o miłość. • Książki Anny Ficner-Ogonowskiej to według mnie uchwycony na kartach papieru fragment życia. Z wszystkimi jego wzlotami i upadkami, którego bohaterowie przebywają raz (pozwalam sobie zacytować za Anią z Zielonego Wzgórza) w „krainie rozkoszy”, innym razem w „otchłani rozpaczy”. Bo przecież takie jest samo życie – przynosi i radość, i ból, i rozpacz, i szczęście… • O książkach Anny Ficner Ogonowskiej pisze Gabriela Kansik z oleskiego Dyskusyjnego Klubu Książki: [Link] (wp.me/p2qabO-OV)

Brak wątków