Smród, krew i łzy:

włącz myślenie, bądź zmianą

Autor:
Sylwia Spurek
Wydawca:
Sylwia Spurek
ISBN:
978-83-66529-09-0
Autotagi:
druk
książki
publikacje popularnonaukowe
Źródło opisu: Biblioteka Kraków - Katalog centralny
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • „Przemysłowy chów stoi w jawnej sprzeczności z rosnącą świadomością tego, że zwierzęta są istotami czującymi i każde z nich jest jednostką z indywidualnymi cechami. Ponosimy etyczną odpo­wied­zial­ność­ za zmianę naszego stosunku do zwierząt tzw. hodowlanych. Oznacza to coś więcej niż minimalizowanie negatywnych doświadczeń”. • W końcu sięgnęłam po tę publikację, i w końcu mogę ją polecić. Książka opiera się na faktach, liczbach i danych. Koncentruje się wokół przepisów- lub ich braku- i lukach prawnych, które są nagminnie wykorzystywane przez przedstawicieli sektora hodowlanego. Raport jest niezwykle rzeczowy. Od wpływu działalności ferm na środowisko, poprzez jego oddziaływanie na zdrowie i komfort ludzi aż po najważniejsze- sprawę zwierząt, które przecież ponoszą największą ofiarę w całym procederze. • Autorka przedstawia brutalną rzeczywistość w rzeczowy sposób, powołując się na liczne dokumenty, badania oraz konsultacje merytoryczne. Bibliografia jest bardzo bogata, co w tego typu publikacjach jest niezwykle istotne. Tym bardziej doceniam efekt końcowy, ponieważ wiem, jak trudno jest emocjonalnie odciąć się od tak trudnego tematu. Jednak Biała Księga nie spływa krwią tak, jak można by się spodziewać. Nie ma szczegółowych opisów ani drastycznych zdjęć dokumentujących cierpienie zwierząt- warto to podkreślić, ponieważ wiele osób (w tym ja), właśnie z powodu ich obecności często odkłada takie lektury na później. W tej książce nie brakuje za to propozycji, jak można realnie pomóc zwierzętom. Dlatego ważne jest, aby KAŻDY zapoznał się z jej treścią. Nawet wegetarianie i weganie z wieloletnim stażem. • Muszę też dodać, że pomimo profesjonalizmu i wymaganego dystansu udało się zachować szacunek do zwierząt. Wykorzystywanie w tekście cudzysłowów czy określenia „tzw.” w kontekście zwierząt powszechnie uważanych za hodowlane, futerkowe czy określane mianem np. „drobiu” to ważny gest przypominający, że taki podział jest sztuczny i ma na celu uśpić wyrzuty sumienia.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo