Nowy Uzbekistan

Autor:
Agnieszka Pikulicka-Wilczewska
Wydawcy:
Wydawnictwo Czarne (2023)
IBUK Libra (2023)
ebookpoint BIBLIO (2023)
Wydane w seriach:
Reportaż
Reportaż - Wydawnictwo Czarne
ISBN:
978-83-8191-734-6, 978-83-8191-766-7
Autotagi:
dokumenty elektroniczne
druk
e-booki
3.0

Kiedy opadł kurz po rozpadzie Związku Radzieckiego, Uzbekistan po raz pierwszy w historii mógł sam decydować o sobie. Naczelną zasadą nowego porządku stał się manaviyat (moralność lub duchowość) życie w pokoju i harmonii, przywiązanie do ojczyzny i rodziny, szacunek dla starszych, troska o młodych, miłość do języka uzbeckiego. Administracja państwowa pod wodzą prezydenta Isloma Karimova, który rządził krajem przez prawie 30 lat, ochoczo zabrała się do wprowadzania tych pięknych idei w życie. Jednak proces uszlachetniania Uzbeków okazał się bolesny: cenzura, inwigilacja, szykany i prześladowania nieprawomyślnych były na porządku dziennym. Śmierć jedynowładcy i zmiana na prezydenckim tronie przyniosła krótką nadzieję na zmiany i szybkie rozczarowanie.

Agnieszka Pikulicka-Wilczewska spędziła w Uzbekistanie trzy lata, pracując jako dziennikarka i wykładowczyni. Opisywała wszechobecną korupcję, sytuację kobiet, osób LGBT+, wzmagający się fundamentalizm religijny. Za swoją bezkompromisowość zapłaciła wysoką ceną została wydalona z Uzbekistanu bez możliwości powrotu. Nowy Uzbekistan to raport z zawodowych zmagań i prywatnej miłości do tego trudnego kraju.

Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • "Nowy Uzbekistan" • Autor: Agnieszka Pikulicka-Wilczewska. Moja ocena: 5/10. • Książka wzbudza we mnie mieszane uczucia. Z jednej strony, pierwsza część poświęcona szczegółowemu opisowi pierwszego prezydenta Uzbekistanu to prawdziwy majstersztyk reporterski. Autorka z dużą wnikliwością przedstawia ten kluczowy etap historii kraju, co sprawia, że książka staje się fascynującą lekturą. • Niestety, im bliżej współczesności, tym poziom narracji spada. W drugiej części pojawia się wiele wątków pobocznych, które nie do końca są związane z głównym tematem książki, co rozmywa jej przekaz i utrudnia utrzymanie uwagi. To sprawia, że reportaż, który na początku zapowiadał się znakomicie, traci swój impet. • Zaskakujące jest również podejście autorki do różnic kulturowych panujących w różnych częściach świata. Wydaje się, że miejscami brakuje jej pełnego zrozumienia lokalnej specyfiki, co wpływa na odbiór niektórych analiz i interpretacji. • Patrząc całościowo, mogę zrozumieć, dlaczego władze Uzbekistanu nie przedłużyły autorki akredytacji dziennikarskiej. Pomimo pewnych niedociągnięć, książka może być interesująca dla osób szukających szczegółowej wiedzy na temat pierwszych lat niepodległości Uzbekistanu, jednak w części dotyczącej współczesności wymaga większej precyzji i spójności. • Dodatkowo, w książce całkowicie pominięto temat Karakałpacji, który autorka wspomina jedynie na przedostatniej stronie. To szczególnie rozczarowujące, biorąc pod uwagę, że region ten jest niezmiernie interesujący i ma znaczący wpływ na politykę i tożsamość współczesnego Uzbekistanu. Karakałpacja, z jej unikalną historią, kulturą i wyzwaniami społeczno-politycznymi, zasługiwała na zdecydowanie bardziej dogłębną analizę. Autorka miała szansę rozwinąć ten temat i wzbogacić książkę o ważny, a często pomijany w zachodnich mediach, aspekt. Wydaje się, że to duża strata dla całości pracy, bo dokładniejsze przyjrzenie się Karakałpacji mogłoby dodać książce dodatkowej wartości i pełniejszy obraz współczesnego Uzbekistanu. • 22:56 * 05.01.2025 *
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo