Nocami krzyczą sarny

Autor:
Katarzyna Zyskowska-Ignaciak
Wydawcy:
Znak Litera Nova (2023)
Znak Literanova (2023)
Społeczny Instytut Wydawniczy Znak
ISBN:
978-83-240-9584-1
Autotagi:
druk
książki
powieści
proza
4.7 (15 głosów)

Maria zaginęła na 3 dni. To było 20 lat temu, kiedy spędzała ostatnie lato u babci w Górach Sowich. Ani ona, ani nikt inny nie wie, co wtedy się z nią działo. Teraz, gdy wraca w tamto miejsce, nie przypuszcza, że będzie musiała zmierzyć się nie tylko ze swoją traumą, ale i z tym, co zdarzyło się na tych terenach pod koniec wojny. Stare poniemieckie domy w spowitej mgłą dolinie szepczą mroczne tajemnice. Maria, Mereike, Marianna – wszystkie musiały coś ukryć i wszystkie musiały milczeć. Zbyt długo skrywane tajemnice teraz okazują się zbyt trudne do wypowiedzenia. Czy Marię budzi w nocy krzyk saren, a może to głosy kobiet z przeszłości? Źródło: lubimyczytac.pl
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • „Nocami krzyczą sarny” Katarzyny Zyskowskiej to niezwykła powieść, pełna nostalgii, emocji ale również bólu i dawnych traum. Akcja powieści rozgrywa się na Dolnym Śląsku w małej wsi w Górach Sowich, to tu splatają się losy trzech kobiet – Marieke, Marianny i Marii. Wszystkie doświadczyły traumatycznych zdarzeń, z których skutkami musiały się mierzyć w samotności. Marieke to Niemka i oddana nazistka, natomiast Marianna przybywa na Dolny Śląsk z Kresów Wschodnich, jako wygnana przez armię zwycięską, w nowym miejscu musi ułożyć sobie życie. Maria – współczesna pisarka – powraca w rodzinne strony z dwóch powodów: po pierwsze ma umówione spotkanie autorskie, po drugie planuje sprzedać dom babki. • „Nocami krzyczą sarny” to nie tylko opowieść o bólu i cierpieniu, ale także o sile kobiet, które, mimo wszystko, starają się znaleźć sens i nadzieję w swoim życiu. Podczas naszych rozmów na spotkaniu Dyskusyjnego Klubu Książki wiele osób zauważyło, jak ważnym elementem powieści są wątki związane z małą społecznością wiejską – z jej zamkniętością. Członkowie klubu szczególnie zwrócili uwagę na styl pisania Zyskowskiej, subtelny opis emocji, budowanie niesamowitego klimatu, atmosfery pełnej tajemnic i niedomówień – to wszystko sprawia, że czytelnik autentycznie przeżywa to, z czym mierzyły się bohaterki tej małej społeczności. Autorka tworzy przestrzeń, w której postacie mogą się rozwijać, ale równocześnie nie da się zapomnieć o ciężarze przeszłości. • Dyskusja na spotkaniu była bardzo ożywiona, a książka Zyskowskiej zainspirowała nas do głębszego zastanowienia się nad tym, jak przeszłość wpływa na teraźniejszość, a także jak różne kobiece doświadczenia, mimo odmienności, potrafią się przenikać i wzajemnie uzupełniać. • ~EF
  • Cudowna, dająca do myślenia, nieoczekiwana, zaskakująca, wciągająca
  • Wstrząsająca. Pięknie napisana.
  • Niezwykła opowieść o losach trzech kobiet. Napisana pięknym językiem , pełna plastycznych, nastrojowych opisów, czasami wręcz magiczna, a czasami przerażająco brutalna. Tam, gdzie trzeba oszczędna w słowach, z niedomówieniami, tajemnicami, które powoli odsłania. To moje pierwsze spotkanie z autorką Katarzyną Zyskowską i jestem pod wielkim wrażaniem jej prozy.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo