Żona piekarza

Tytuł oryginalny:
Femme du boulanger
Inne tytuły:
na motywach opowiadania Jeana Giono Jean le Bleu
Autorzy:
Marcel Pagnol (1895-1974)
Jean Giono (1895-1970)
Tłumacz:
Krzysztof Chodacki
Autor oryginału:
Jean Giono (1895-1970)
Wydawca:
Wydawnictwo Esprit (2010)
ISBN:
978-83-61989-06-6, 978-83-62989-06-6
Autotagi:
druk
książki
powieści
3.5 (2 głosy)

Do małej prowansalskiej wioski, w której wszyscy się znają (choć niektóre rodziny nie rozmawiają ze sobą od kilku pokoleń, z powodów tak słusznych, iż dawno zostały zapomniane), przybywa niemłody już piekarz Aimable. Piecze doskonały chleb. Zaraz po przyjeździe jego młoda żona Aurelia ucieka z urodziwym pasterzem. Piekarz postanawia, że nie będzie wypiekał chleba, dopóki żona nie wróci do domu, ponieważ pracował tylko ze względu na nią. Mieszkańcy wioski odkrywają, że strajk nieszczęśliwego piekarza godzi również w nich - jeśli niewierna piekarzowa nie wróci, będą pozbawieni świeżego, chrupiącego chleba. Aby uratować sytuację, cała wioska musi zdobyć się na zgodną współpracę. Dotyczy to zarówno księdza proboszcza, jak i nauczyciela-antyklerykała! Oto zabawna opowieść o miłości, a także przekraczaniu barier i uprzedzeń dla wspólnego dobra!
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Komedia w starym stylu. Komedia z niesamowitym klimatem. Komedia na poziomie. Komedię jakich już się nie pisze i nie kręci. Bawi głównie wybuchowa mieszanka charakterów, żarty słowne i sytuacyjne. Nie ma tutaj miejsca na slapstick czy niewybredne żarty poniżej pewnego poziomu. Jest to niezwykle ciepła i zabawna opowieść. Zazwyczaj nie dowierzam opisom z okładki, ale informacja, że "Żona piekarza" na stałe zapisała się w kanonie francuskiej komedii wcale mnie nie dziwi. Wielka szkoda, że ten twórca nie jest szerzej znany polskiej publiczności. Z przyjemnością obejrzałbym "Żonę piekarza" i inne dzieła Marcela Pagnola w telewizji lub na deskach teatru. • Więcej na blogu: [Link]
    +2 trafna
  • Lubie ten francuski klimat, poczucie humoru, kocham ilustracje Sampe!
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo