Ajurweda - medycyna indyjska:

tysiącletnia tradycja gwrancją Twojego zdrowia

Autor:
Monika Ptak
Wydawca:
Studio Astropsychologii (2012)
ISBN:
978-83-7377-544-2
Autotagi:
druk
Źródło opisu: Miejska Biblioteka Publiczna im. M Wańkowicza w Stalowej Woli - Katalog księgozbioru
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Monika Ptak to kobieta, która przedstawia czytelnikowi coś, co do tej pory było mało znane – medycynę naturalną, która może zmienić życie każdego z nas. • Wydana w 2012 roku książka „Ajurweda. Medycyna indyjska. Tysiącletnia tradycja gwar­ancj­ątwo­jego­ zdrowia” to zarówno poradnik jak i podręcznik medycyny. Pierwsze dwa rozdziały opowiadają o tym czym jest ajurweda, jakie są jej podłoża naukowe i filozoficzne a także o tym jak rozumieć pojęcia związane z tym zjawiskiem. Wymieniono tu ważne teksty medyczne, które stały się podstawą ajurwedy. W kolejnych rozdziałach pokazane jest to jak człowiek choruje. Okazuje się, że ciało, które czuje się fizycznie dobrze, wcale nie musi być zdrowe. Proces powstawania choroby to wiele złożonych czynników, które można zaobserwować na zewnętrznych zmianach ciała – po obejrzeniu języka, czy płytki paznokcia. Takie oglądanie swojego ciała jest pomocne, by zapobiegać chorobie. Oprócz tego o kondycji naszego ciała może nas poinformować nawet wygląd naszego oka czy ust. Książka zawiera też podpowiedzi, jak można samemu uleczyć chorobę. Dobrym sposobem jest dopasowanie diety, sposobu życia i zachowań do swojej bioenergii. Ostatni rozdział poświęcony jest różnego rodzaju dolegliwością, które można zawalczyć przy pomocy ajurwedy (a dokładnie doprowadzić organizm do równowagi, czyli zdrowia). • Książka bogata jest w tabele i rysunki. Są one bardzo dokładne i obszerne. Pomagają zobrazować to, co autorka chciała przekazać czytelnikowi, jak również zbierają ogól informacji w jedno miejsce. Ułatwia to czytanie – w razie potrzeby można wrócić do interesującego nas fragmentu i przypomnieć sobie najważniejsze rzeczy. Jeśli tabela dotyczy jedzenia, to zawiera nie tylko jego plusy, ale również minusy, podzielona jest według bioenergii (doszy) – pitta, wata, kapha. Dzięki temu każdy może odnaleźć to, czego akurat potrzebuje. • Książka podzielona jest na sześć części. Każda część posiada rozdziały, wyszczególnione w tekście dużymi literami, podrozdziały natomiast wyróżniono kapitalikami. • Poradnik ten jest napisany bardzo prostym językiem. Widać, że autorka ma wiedzę na temat, w którym się wypowiada i chce ją przekazać czytelnikowi tak, by zrozumiał jak najwięcej. Najtrudniejszy jest rozdział pierwszy, który traktuje o podstawach ajurwedy. Bez niego jednak nie można przejść dalej, bo nie zrozumiemy nic co dalej opublikowane. • Większość rzeczy, które w języku polskim mają swoje odpowiedniki zostało przetłumaczone. Wyrazy źródłowe, czyli w tym wypadku indyjskie, zaznaczono w nawiasach kursywą. W tym tkwi też pewien minus – czasem brak konsekwencji w tym oznaczeniu. Niektóre wyrazy nie są zaznaczone kursywą, co może nie jest błędem, ale nie wygląda estetycznie i powinno być to moim zdaniem poprawione. Nie przeszkadza to w odbiorze ogółu. • Moim zdaniem książka jest ciekawa i pouczająca. Sama sprawdziłam na sobie, że organizm wcale nie musi czuć się źle, by chorować, dlatego w stu procentach wierzę autorce. Nie mogę zresztą kwestionować jej wiedzy – po tym jak przedstawiła ajurwedę widać, że zna się na rzeczy. Książka napisana została z pasją, co czuć na każdej stronie. Dodatkowo tabele i rysunki są miłym zaskoczeniem, a przy okazji wielkim ułatwieniem. • Komu mogę polecić książkę Moniki Ptak? Osobą otwartym na świat, interesującym się innymi kulturami i nowościami – bo ajurweda jest nowością w realiach polskich. Jeśli jednak interesujesz się własnym zdrowiem i nie bagatelizujesz sygnałów, które wysyła do ciebie twój organizm, powinieneś sięgnąć po tę książkę.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo