Historie na każdą godzinę

• 

  grejfrutoowa
  Mikr­oopo­wiad­ania­ Wojciecha Bonowicza zebrane w tomie Historie na każda godzinę to krótkie opowieści, których objętość nie przekracza jednej strony. Niektóre są króciutkie, mają zaledwie parę zdań, inne mieszczą się na karcie. O czym jest ten zbiór? • Autor serwuje czytelnikom dwadzieścia cztery opowiadania, które mają filozoficzny wydźwięk. Są nostalgiczne, przypominają czas dzieciństwa, beztroski i lekkiego życia. Każde z nich ma morał, który nie jest oczywisty i podany na tacy, trzeba samemu rozpracować, co oznacza dana opowieść. Te historie pozwalają nam na dowolną interpretację – warto zagłębić się we własne doświadczenia, przeżycia i wspomnienia, by treść opowiadań dostosować do siebie i swojego życia. • Teksty Bonowicza mają to do siebie, że w krótkiej formie ukryto maksymalną liczbę znaczeń. Autor przygotował opowieści, które pozwalają się wyciszyć i zatrzymać. Można się nimi delektować podczas lektury. Są też dobrym bodźcem do przemyśleń. • Zaskakujące jest to, że z tekstów o tak niewielkim rozmiarze można wynieść tak wiele. Czasem mają nieco poetyckie brzmienie, niekiedy są filozoficzne i nostalgiczne. Wydawać by się mogło, że tak krótkie opowiadania nie niosą ze sobą wiele, lecz tu jest inaczej. Mnie oczarowała narracja Bonowicza, nie spodziewałam się, że odnajdę w tych historiach fragmenty, które trafią do mojego serca, a jednak stało się inaczej. • Na uwagę zasługuje też oprawa graficzna. Teksty ozdobione są ilustracjami Sylwii Krachulec. Miałam już okazję czytać książkę, w której pojawiały się jej ilustracje. To misternie utkane obrazki, pełne szczegółów i detali, które doskonale pasują do tego wydania. • Historie na każda godzinę nie są pozycją dla każdego. Jeśli lubicie sensacje, zwroty akcji, zanudzicie się podczas lektury tej pozycji. To książka, która wymaga od czytelnika skupienia, uwagi na tekście. Potrzebuje też pewnej wrażliwości, która pozwoli na wydobycie ukrytych w treści sensów. To nie jest lektura, którą należy pochłonąć na raz. Tą książką warto się delektować, smakować każde ze słów. To pozycja na powolną, uważną lekturę, przerywaną przemyśleniami. Myślę, że sprawdzi się doskonale jako książka na jesienne wieczory lub jako prezent dla kogoś bliskiego, kto ma wrażliwą duszę.

Brak wątków