Na skraju piekła:

opowiadania i reportaże z Kresów

Autor:
Agnieszka Lewandowska-Kąkol
Wydawca:
Fronda PL (2013)
ISBN:
978-83-62268-95-5
Autotagi:
druk
książki
literatura faktu, eseje, publicystyka
3.0 (3 głosy)

Autentyczność to podstawowy walor tej książki. Zawiera ona opowiadania i reportaże powstałe na podstawie rozmów autorki z bohaterami wydarzeń, które dotknęły Polaków mieszkających podczas II wojny światowej na kresach wschodnich. Właśnie tak wspominają oni, po przeszło pięćdziesięciu latach, swój koniec świata, ich osobistego świata, do którego ľ o czym większość z nich była przekonana ľ nigdy nie będzie już powrotu. Przez długie lata nie wolno było o nich mówić, a i teraz nie dla wszystkich są bohaterami äwygodnymiö. Choć traumatyczna przeszłość zahartowała ich ciała i umysły, niewielu już pozostało wśród nas. Niejedno z tych opowiadań mogłoby posłużyć za kanwę scenariusza filmowego. Dostarczają sensacyjnej lektury, a czytelnik poznaje jednocześnie wstrząsające, często nieznane, fakty z XX-wiecznej historii Polski.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Tytuł: Na skraju piekła. Opowiadania i reportaże z Kresów • Autor: Agnieszka Lewandowska-Kąkol • Wydawnictwo: Fronda • Liczba stron: 252 • Data wydania: 1 sierpnia 2013 • Agnieszka Lewandowska-Kąkol jest muzykologiem oraz dziennikarką. Przez piętnaście lat pracowała w redakcji muzycznej Polskiego Radia. Potem wybrała drogę "wolnego strzelca" i współpracowała m.in. z pismami: "Tygodnik Kulturalny", "Poradnik Muzyczny", "Twoja Muza", "Przegląd Powszechny". Pisze teksty o muzyce artystycznej, jej twórcach i wykonawcach oraz reportaże i opowiadania o tematyce współczesnej, a także historycznej. W swoim dorobku ma książkę "Dźwięki, szepty, zgrzyty". • Język utworu jest lekki. Możemy poznać umiejętności autorki dotyczące prowadzenia wywiadów. Tu nie ma owijania w bawełnę. Osoby, które biorą udział w wywiadach mówią o tym, co się działo. Większość Rosjan chce o tym zapomnieć, jednakże My, Polacy powinniśmy o tym pisać. • Najgorsze jest to, że człowiek potrzebuje miłości. • Genezą całego utworu jest przybliżenie czytelnikowi czasów z II wojny światowej oraz tego, co działo się po niej. Dowiadujemy się, jakie prace musieli wykonywać więźniowie, jak byli pomiatani, wyzywani, traktowani przez Rosjan. Żyli w bardzo trudnej sytuacji. Sami musieli sobie ze wszystkim radzić, m.in. z zimnem i głodem. Siłą wcielano ich do wojska. Ci, którzy nie chcieli musieli albo przeżywać tortury albo zginąć. • "Cicho zrzec się, ofiarować,Cicho ból swój w sercu chować,Cicho jęki w niebo wznosić,Cicho skrycie łzą się rosić." • Na okładce dominują barwy: czerwone, pomarańczowe i żółte. Na górze możemy zauważyć zdjęcie dzieci Stefani Hackemer. Na dole jest prawdopodobnie jakiś list oraz pociąg, który bierze duży udział w książce. • Bohaterami się osoby, które przeżyły II wojnę światową i nie boją się mówić o niej otwarcie. Poznajemy różne historie, rodziny oraz sposoby na przetrwanie. • Jesteś Polką. Pamiętaj, że żaden wróg nie powinien zobaczyć twoich łez. • Utwór jest na pewno bardzo emocjonujący. Muszę się przyznać, że w paru momentach nudziłem się, jednakże według mnie każdy Polak powinien to przeczytać, aby uświadomić sobie, że coś takiego działo się tak niedawno. • Wolność należy się tym, którzy potrafią o nią walczyć.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo