Białe płatki, złoty środek:

historie rodzinne

Autor:
Paweł Piotr Reszka
Wydawca:
Wydawnictwo Agora (2021)
ISBN:
978-83-268-3661-9, 978-83-268-3715-9
Autotagi:
druk
e-booki
książki
literatura faktu, eseje, publicystyka
rodzina
sprawozdania
4.0 (6 głosów)

Zbiór reportaży laureata nagrody Kapuścińskiego i autora głośnych "Płuczek", które znalazły się m.in. w finale Nagrody Literackiej Nike. Poruszające losy matek, ojców i dzieci wciągniętych w wielkie i kameralne polskie piekła. To historie, ułożone z reporterską precyzją i jednocześnie wielką wrażliwością, z tropów i śladów wydobytych z prokuratur, akt sądowych, zeznań i opowieści. To oblicza polskiej rodziny, których, zanurzeni w stereotypowych wyobrażeniach i zamykający oczy przed tabu, na co dzień nie widzimy. Reszka oddaje głos nastoletnim dzieciobójczyniom, żonom przez lata bitym i upokarzanym przez swoich pijących mężów, sprawcom brutalnych mordów, którzy nie widzą swojej winy a także świadkom rodzinnych tragedii, pracownikom społecznym i policji. Wśród jego bohaterów są m.in: rodzice, którzy zagłodzili swoją córkę, małżeństwo emerytów opiekujące się dorosłym synem z niepełnosprawnością; rodzina usiłująca wypędzić z córki złego ducha za pomocą egzorcyzmów czy czarnoskóry bokser z domu dziecka, nastolatka, która zbuntowała się przeciwko reżimowi pogotowia opiekuńczego, gimnazjalista, który się powiesił, najprawdopodobniej z głodu. Historie te układają się w obraz świata, w którym czasami, nieoczekiwanie i wbrew wszystkiemu, pojawia się też dobro. Zbiór zawiera reportaże nominowane do Nagrody Grand Press.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Mocne reportaże o życiu, które być może toczy się gdzieś obok.
  • Trudna lektura ale warto się zmierzyc
  • Zbiór reportaży Pawła Reszki „Białe płatki, złoty środek”, zawierający przeróżne historie rodzinne jest bulwersującym obrazem współczesnego, pełnego depresji i rozmaitych problemów społeczeństwa. To opowieści o polskim piekle rodzinnym. Historie bohaterów tych krótki, ale za to jakże wymownych artykułów wprost zwalają czytelnika z nóg. Okazuje się, że nadal funkcjonujemy w świecie pełnym stereotypów, uprzedzeń i tematów tabu. Częściowo w książce tej prócz ofiar, oprawców, samobójców są także świadkowie tych makabrycznych wydarzeń. Niestety w większości przedstawionych tutaj przypadków Ci świadkowie zrobili bardzo niewiele, albo nawet nic, żeby pomóc jej bohaterom cało wyjść z sytuacji, które dla nich okazały się być sytuacjami krytycznymi. W efekcie czego zaprowadziły ich na skraj tak głębokiego załamania psychicznego, że przyszło im pożegnać się z życiem, albo wejść w trwały konflikt z prawem. • Wstrząsająca, bardzo bolesna, wyciskająca łzy mimo woli… To reportaże o ludziach być może zza ściany twojego mieszkania, z sąsiedztwa obok, albo nawet z pracy. Książka ta to doskonały sygnał dla nas wszystkich, abyśmy niepozostali głusi i ślepi na świat, który nas otacza i w którym funkcjonujemy razem z innymi. Bo być może gdzieś w pobliżu komuś dzieje się właśnie bardzo duża krzywda…
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo