Kiedy umrę, zjesz mnie, kocie?:

odpowiedzi na najdziwniejsze pytania o śmierć

Tytuł oryginalny:
Will my cat eat my eyeballs?
big questions from tiny mortals about death,
Autor:
Caitlin Doughty
Tłumacz:
Agata Zano
Wydawca:
Wydawnictwo Otwarte (2020)
ISBN:
978-83-8135-033-4
Autotagi:
druk
książki
literatura faktu, eseje, publicystyka
publikacje popularnonaukowe
4.5 (4 głosy)
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Wszystko, co chciałbyś wiedzieć, co się stanie z nami po śmierci. W sensie fizycznym, w różnych miejscach (świata) i czasie (w przeszłości i przyszłości). Dowcipnie napisana. Nadaje się dla dzieci.
  • Czy zast­anaw­iali­ście­ się kiedyś co dokładnie staje się z naszym ciałem po śmierci? Czy mimo zgonu wciąż będą rosły nam włosy? A co jeśli w pewnym momencie nasz grób rozkopie dzikie zwierzę? No i czy to prawda czy można zachować cząstkę bliskiej osoby w postaci wisiorka lub innej biżuterii? Na te i wiele innych pytań odpowiada nam Caitlin Doughty – właścicielka domu pogrzebowego oraz była pracownica krematorium. Ta książka to świetny „oswajacz” z trudnym tematem jakim jest śmierć dla dzieci i dorosłych. Wszystkie rozdziały opisane są z lekką dozą humoru i poruszają kwestie przede wszystkim biologiczne, a także prawne w sposób przystępny dla każdego. Do tego zawierają świetne ilustracje autorstwa Dianné Ruz, pozwalające podejść do kwestii śmierci z małym przymrużeniem oka. Osobiście bardzo polecam! 😊 8/10
  • Niestety spodziewałam się dużo lepszej i ciekawszej książki. tak naprawdę jest tam niewiele faktów, niewiele konkretnych historii czy odpowiedzi, humor tez wątpliwy
  • Genialna ksiazka, pisana latwym jezykiem, nie za powaznym. Wedlug mnie nadaje sie dla dzieci, chociaz temat z pewnoscia zaciekawi czytelnikow kazdej grupy wiekowej. Dzieki stylowi pisania mozna sie posmiac przy sprawie śmierci, ktora nadal czesto jest uznawana za taboo. Z ksiazki dowiadujemy sie odpowiedzi na przerozne pytania i jak to jest z legalnoscia rzeczy przy pochowku zmarlego (w Stanach Zjednoczonych). Serdecznie polecam - lektura zajela mi dwa dni.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo