Prawdziwe życie

Tytuł oryginalny:
Vraie vie
Autor:
Adeline Dieudonné
Lektor:
Magdalena Emilianowicz
Tłumacz:
Beata Geppert
Wydawcy:
Stowarzyszenie Pomocy Osobom Niepełnosprawnym Larix im. Henryka Ruszczyca (2023)
Znak Litera Nova (2020)
Społeczny Instytut Wydawniczy Znak
Wydane w seriach:
Kairos
Kairos (Znak)
ISBN:
978-83-240-7036-7
Autotagi:
audiobooki
beletrystyka
powieści
proza
5.0

Obraz dysfunkcyjnej rodziny z zadziwiająco normalną główną bohaterką, a zarazem narratorką – belgijska pisarka Adeline Dieudonne w swoim debiucie literackim zachwyca wnikliwym, brutalnym obrazem życia – dla niektórych tego prawdziwego życia…. Jedno traumatyczne zdarzenie z dzieciństwa definiuje kolejne lata dorastania 11-letniej dziewczynki i jej 7-letniego brata. Potrzeba ochrony chłopca przed skutkami pamiętnego wydarzenia staje się celem jego starszej siostry. Jednocześnie dziewczynka i jej brat muszą się zmagać z trudną sytuacją rodzinną – ojcem tyranem i matką pozbawioną własnej woli, zwanej przez córkę amebą…. „Prawdziwe życie” przedstawia brutalny świat dorosłych widziany oczami dziecka. To historia o sile siostrzanej miłości, wpływie traumatycznych zdarzeń na stan psychiczny umysłu dziecka, dorastaniu i związanych z nim spraw oraz przemocy – domowej tyranii, pełnokrwistego patriarchatu, a także przemocy wobec zwierząt, która ma stanowić rozrywkę…
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Jak wygląda prawdziwe życie? Wg Adeline Dieudonne, belgijskiej pisarki, polega ono na walce o przetrwanie, koegzystowaniu z ludźmi, których najsilniejszą więzią jest strach przed oprawcą. Taki właśnie przewrotny tytuł nadała autorka swojej debiutanckiej powieści, która szybko została zauważona i doceniona na rynku wydawniczym. • Dieudonne w swojej książce łączy cechy mrocznej baśni, uniwersalnej paraboli, thrillera, psyc­hoan­alit­yczn­ej bajki. Akcja rozgrywa się w niedużym, nienazwanym mieście, jakich wiele w Europie, na osiedlu podobnych do siebie domów jednorodzinnych, w tzw. normalnej, niczym niew­yróż­niaj­ącej­ się rodzinie, gdzie większość bohaterów nawet nie ma imienia. Jednym słowem – doskonała anonimowość. Powi­edzi­elib­yśmy­: zwyczajni ludzie w zwyczajnym mieście. Trzeba jednak zajrzeć do jednego z tych domów, żeby przekonać się, jak bardzo się mylimy. To w nim ten, który powinien chronić, dawać poczucie bezpieczeństwa, jest największym zagrożeniem, sadystycznym myśliwym (dosłownie i w przenośni), a reszta domowników to zwierzyna łowna. Poszczególni członkowie rodziny coraz bardziej dostosowują się do ciężkiej, dusznej atmosfery, przyzwyczajają się do okrucieństwa i doskonalą w tym patologicznym survivalu. „Sercem” domu jest pokój trupów – pomieszczenie wypełnione trofeami myśliwskimi ojca, które w dzieciach jednocześnie budzą grozę i fascynację. Proza Dieudonne jest oszczędna, miejscami poetycka i równocześnie tak samo gęsta jak atmosfera opisywanego domu. Mimo to książkę czyta się bardzo sprawnie i trudno ją odłożyć nie przeczytawszy do końca. Domowy sadysta jest wcieleniem czystego zła. Wzbierającą w nim agresję regularnie rozładowuje na polowaniach, a w przypadku braku takiej możliwości lub coraz częściej nawet pomimo jej istnienia – na najbliższych. Matka nazywana amebą – niczemu się nie sprzeciwia, nie potrafi stanąć w obronie dzieci. Oprócz olbrzymiej przemocy mamy w powieści godną pochwały troskę o młodsze rodzeństwo, trudne dorastanie nastolatki, zakazaną miłość, dziecięcą wiarę w magię i fascynację nauką. • Książkę polecamy czytelnikom gustującym w thrillerach psyc­holo­gicz­nych­, gotowym na dużo silnych emocji. • ~MP
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo