Kraj nie dla wszystkich:

o szwedzkim nacjonalizmie

Autor:
Wiktoria Michałkiewicz
Wydawcy:
Wydawnictwo Poznańskie (2020)
Legimi (2020)
IBUK Libra (2020)
Wydane w seriach:
Seria Reporterska Wydawnictwa Poznańskiego
ISBN:
978-83-66553-09-5, 978-83-66553-10-1
978-83-66553-73-6
Autotagi:
dokumenty elektroniczne
druk
e-booki
książki
literatura faktu
3.3 (4 głosy)

Dlaczego w Szwecji płoną ośrodki dla uchodźców? Dlaczego w holu największego instytutu badawczego w kraju, Karolinska Institutet, nadal znajduje się popiersie Gustava Retziusa, pioniera teorii czystości rasy? Jak to się stało, że zaledwie trzy lata po II wojnie światowej mieszkańcy Jönköping postanowili wypędzić z miasta tattare – skandynawskich Romów?

Słowo „nacjonalista” od drugiej wojny światowej stało się w pewien sposób wyklęte. Ale dzisiejszy nacjonalizm nie ma nic wspólnego z nazizmem – mówi Lasse, jeden ze Szwedzkich Demokratów, którzy są bohaterami tej książki. To partia, która ubrała nacjonalizm w garnitur i ładne słowa, prezentując coraz liczniejszym wyborcom uśmiechniętą twarz. Chcą budować nowy Dom Ludu, po swojemu rozumiejąc ideę szwedzkiej równości.

Wiktoria Michałkiewicz szuka źródeł wzrostu poparcia dla nacjonalistycznych idei i ugrupowań w kraju uznawanym za oazę szczęścia. Szuka ich nie tylko w rozmowach ze współczesnymi szwedzkimi nacjonalistami, ale też przywołując duchy przeszłości.

Ta książka to ważne ostrzeżenie, że we właściwych okolicznościach niewiele trzeba, by wyzwolić nienawiść, która zatruwa całe społeczeństwa.

Laureatka II edycji konkursu reporterskiego Wydawnictwa Poznańskiego z 2019 r.

Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Sięgając po tą książkę spodziewałam się, że autorka podejmie próbę wytłumaczenia, dlaczego w Szwecji nacjonalizm tak łatwo zdobył popularność, a niechęć do imigrantów wzrasta. Spodziewałam się ciekawych spostrzeżeń, dotyczących codziennego życia w Szwecji, wywiadów z "zwykłymi" Szwedami oraz z imigrantami. • Co znalazłam w książce? Historię rozwoju nazizmu, około 80 stron (na 264 strony całej lektury) o okropieństwach II wojny światowej (przedstawione, jak się wydaje, aby podkreślić szwedzkie sympatie nazistowskie). Historię eugeniki(popularnej w tamtych czasach w wielu miejscach, łącznie ze Stanami Zjednoczonymi) oraz czystości rasy. Opisy historycznej niechęci do włóczęgów i Cyganów. Wywiady z kilkoma imigrantami. Wywiady z kilkoma działaczami partyjnymi z partii nacjonalistycznych. • Ani jednego (serio!) wywiadu z "przeciętnym Szwedem" - bo, jak wiadomo, to działacze partii są "głosem ludu" ;-) • Ani jednej oficjalnej statystyki, dotyczącej przestępstw popełnianych przez imigrantów, liczne przykłady przestępstw wobec imigrantów. • Ani jednego wywiadu np. z nauczycielem ze szkoły, do której uczęszcają dzieci szwedzkie i dzieci imigrantów. • Podsumowując - autorka nie podjęła żadnej próby wyjaśnienia, czemu nacjonalizm jest w Szwecji popoularny (poza opisem czynników historycznych, rzecz jasna) • Myślę, że bez próby zrozumienia psychospołecznych i ekonomicznych realiów we współczesnej Szwecji, nie da się wytłumaczyć popularności nacjonalizmu. • Dla mnie ta książka jest bardziej odzwierciedleniem przekonań autorki, niż rzetelną analizą.
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo