Jeśli zatęsknię

Autor:
Anna Ficner-Ogonowska
Wydawca:
Społeczny Instytut Wydawniczy Znak (2020)
ISBN:
978-83-240-6012-2
Autotagi:
beletrystyka
druk
książki
powieści
proza
4.1 (9 głosów)

Kiedy przychodzą trudne zmiany, łatwo zanurzyć się w bezdennej rozpaczy i przestać wierzyć, że nawet najboleśniejsze rany leczy czas. Jednak w największym nieszczęściu można poszukiwać szczęścia. Któregoś dnia wschodzi słońce, wiatr przegania chmury, wraca tęsknota za uczuciami. Wtedy wystarczy pamiętać, że w każdej chwili może pojawić się ktoś, dzięki komu życie nabierze znów sensu. Trzeba tylko wpuścić go do swojego świata.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Cieszę się, że w aktualnym czasie sięgnęłam po ten tytuł. W moją potrzebę otaczania się teraz pozycjami niosącymi nadzieję i opowiadającymi o uczuciach, wpasowała się doskonale. • ⛵ • Fabuła opowiada historię 40-letniej Anki, cieszącej się uznaniem psycholożki, która właśnie przeżywa rozstanie z partnerem. Artur decyduje się bowiem zakończyć romans i wrócić do żony, która spodziewa się dziecka. Z tego przebiegu sprawy najbardziej cieszy się Mańka- jedna z przyjaciółek porzuconej, która od dawna odradzała jej związek z żonatym mężczyzną. • Mańka pomaga też Ance w przygotowaniach do wakacji w Chorwacji, corocznej , katamaranowej wyprawy licealnych przyjaciół. Uczestniczą w niej także Basia - redaktor podręczników szkolnych, Kasia - fizjoterapeutka oraz Rafał- jedyny rodzynek w paczce. Rafał, jako kapitan zabiera też co roku dodatkowego, pierwszego oficera. Tym razem do ekipy dołącza Rafał, najmłodszy uczestnik wyprawy, którego z Anką połączy coś więcej. • ⛵ • Opowiedziana historia jest słodko-gorzka, znajdziecie w niej zarówno momenty radosne, wzruszające jak i pełne nieszczęścia. Obserwując historię Anki, ale też Mańki dostrzec można, że nawet po największej burzy wychodzi w końcu słońce. W książce pokazany jest też obraz miłości "po przejściach", tej ostrożnej, bez infantylnych uniesień i skakania na głęboką wodę (choć niejako od skoku do wody się zaczyna). • ⛵ • Moją uwagę bardzo przyciągnęła natomiast postać Mańki. Ta energiczna matka trzech córek, w tym jednej, zbuntowanej nastolatki emanuje swoją kobiecością. Kobiecością dojrzałą, której Mańka jest w pełni świadoma. Mańka nadrabia również energią za resztę towarzystwa. Ta zawsze wygadana, żeby nie powiedzieć głośna, bezkompromisowa rozwódka, która ułożyła sobie życie na nowo po rozwodzie też znajduje miłość - choć nie będzie to łatwe uczucie. Mańka mówi co myśli, często w dość obcesowy sposób, ale jednak zawsze z troski o swoich bliskich. Mańka to kobieta serdeczna i ciepła, choć z charakterkiem. Postać ta ubarwia całą historię, nie tylko kolorami ubrań.
1 2
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo