Wychowanie do odpowiedzialności:

studium teorii i praktyki pedagogiki integralnej

Autor:
Alina Rynio
Instytucja sprawcza:
Instytut Pedagogiki
Wydawcy:
Wydawnictwo KUL (2019)
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II - Wydawnictwo
Wydane w seriach:
Biblioteka Katedry Pedagogiki Chrześcijańskiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II
ISBN:
978-83-8061-668-4
Autotagi:
druk
książki
publikacje naukowe

,,Autorka recenzowanej pracy w obszernym Wstępie (s. 10-31), w oparciu o analize literatury polsko- i obcojęzycznej z zakresu filozofii, teologii, psychologii, socjologii oraz pedagogiki dokonuje rzetelnego przeglądu stanowisk odnoszących się do kategorii odpowiedzialności. Ukazuje jej naturę, genezę, sposób funkcjonowania oraz wychowania do odpowiedzialności. W ten sposób tworzy własną i oryginalną koncepcje teoretyczną oraz konstruuje podstawy metodologiczne osadzone w założeniach pedagogiki integralnej. Zamysł metodologiczny Autorki jest nierozerwalnie związany z tym, co w naukach pedagogicznych określa się terminem ,,metodologia zorientowana humanistycznie". Rezultatem takiego postępowania poznawczego Profesor Alina Rynio uwyraźnia swoje stanowisko dotyczące potrzeby ukazania związku wychowania do odpowiedzialności z teorią integralnego wychowania i praktyką edukacyjną. Czyni to w sposób przekonujący, jasny i zrozumiały dla wszystkich tych, którzy tym problemem interesują się z racji uprawiania nauk pedagogicznych oraz dostrzegają jego praktyczną rangę i znaczenie w rozwoju człowieka na każdym etapie jego życia. W ten sposób Autorka wypełnia lukę, jaka ma miejsce w literaturze podejmującej zagadnienie wychowania do odpowiedzialności, skłania do refleksji wszystkich tych, którzy ten obszar wychowania traktują jako powinność. Wychowanie do odpowiedzialności w zamyśle Profesor Aliny Rynio ma dwa wymiary: pierwszy odnosi się do odpowiedzialności ekstrawertywnej człowieka, czyli jest ukierunkowany na inne osoby (odpowiedzialność za kogoś, przed kimś, za coś), drugi - dotyczy odpowiedzialności introwertywnej (odpowiedzialności za siebie samego)". Z rec. wydawniczej Prof. dra hab. Andrzeja M. de Tchorzewskiego Akademia Ignatianum. ,,Za walory recenzowanej monografii uznać należy: - odpowiedni dobór ważnej problematyki badawczej; - wskazana w tytule i podjęta problematyka nie była dotychczas przedmiotem w ten sposób ukierunkowanych i zarazem całościowych badań na gruncie polskiej pedagogiki; - przedstawiono w pracy pogłębioną, wielostronną i interesującą analizę - mającej wiele filozoficznie doniosłych wątków - problematyki wychowania do odpowiedzialności; - dokonano w dużej mierze trafnej systematyzacji rozpatrywanej problematyki; - oparto się na bogatym materiale źródłowym i dobrze wyselekcjonowanej - w dużej mierze reprezentatywnej - literaturze przedmiotu; - oraz - co ważne - wyprowadzenie własnych wniosków. Monografia wyróżnia się dociekliwością i rzetelnością analiz". Z rec. wydawniczej Dra hab. Marka Rembierza Uniwersytet Śląski
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje

Brak recenzji - napisz pierwszą.

Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo