Jeszcze żyję...:

historia prawdziwa

Autor:
Joanna Tlałka-Stovrag
Wydawca:
Oficyna Wydawnicza Branta (2007)
ISBN:
978-83-60186-51-0, 978-83-60186-51
Autotagi:
druk
4.3 (3 głosy)

Prawdziwa, wzruszająca historia dwojga młodych ludzi ľ dziewczyny z Krakowa i chłopaka z Sarajewa, którą czyta się jednym tchem. Bohaterowie tej opowieści, wbrew przestrogom wielu ľ bo ona katoliczka, a on muzułmanin, wsłuchiwali się w bicie swoich serc. Tragizm wojny na Bałkanach nie został tu przedstawiony poprzez świat fikcji, jest realny, a przez to bliski każdemu człowiekowi. Ich losy zainteresowały kiedyś Waldemara Milewicza - legendę polskiego dziennikarstwa ľ który nakręcił o nich film. Tłem książki jest wojna w Bośni, o której Polacy nigdy tak naprawdę nie wiedzieli za wiele, choć kraj ten jest oddalony od Polski tylko o tysiąc kilometrów.
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Fakty, historia, metafizyka... • Książkę Joanny Tlałki-Stovrag przeczytałam w parę godzin. Jugosławia mojej młodości - jak żywa. Opisy miejsc, zwyczajów, nawiązania do historii, wspomnienia... Na tym tle - życie, tylko życie pisze takie scenariusze! Niewiarygodnie trudne sytuacje, ze szczęśliwym, na szczęście, zakończeniem. Wojna - tragedia, która działa się na naszych oczach... utkwionych w telewizor. Chrupiąc paluszki w porze dziennika oglądaliśmy rozpacz, krew i śmierć. Bardzo medialne. A potem sport, pogoda i zmiana kanału. Czy chociaż co dziesiąty Polak wiedział, o co jest ta wojna i kto kogo zabija? I, nie każdemu dane, wielkie uczucie, piękne jak marzenie, które trwa i nie znika po przebudzeniu. Fakty, historia, metafizyka... - wszystko zgrabnie zamknięte w stu pięćdziesięciu białych stronach. Książka dla wszystkich. Wszystkich wrażliwych i ciekawych świata.
    +2 trafna
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo