Hej, zagrajcie siarczyście!:

opowieść o Stanisławie Moniuszce

Autor:
Izabella Klebańska
Ilustracje:
Magdalena Pilch
Instytucja sprawcza:
Zayazd
Wydawca:
Wydawnictwo Literatura (2018)
Wydane w seriach:
Nieprzeciętni
Literatura Piętro Wyżej
ISBN:
978-83-7672-652-6
Autotagi:
biografie
druk
książki
nagrania muzyczne
opowiadania
powieści
proza
zbiory opowiadań
5.0

W dzieciństwie nie lubił gam, uwielbiał improwizację i pieśni śpiewane przez mamę. Wychowany w miłości do ojczyzny, poświęcił jej całą swoją twórczość. Halka, Verbum nobile, Straszny dwór – to dzieła przemawiające do serca każdego Polaka. Chwalony i podziwiany, nie czuł się doceniony. Choć jego utwory grano nieustannie, całe życie borykał się z problemami finansowymi. Jednak to on w pełni zasługuje na tytuł ojca polskiej opery. Jego pieśni i arie śpiewane były przez pokolenia. W operach świata grany jest do dziś. UNESCO ogłosiło rok 2019 Rokiem Stanisława Moniuszki. Poznajcie jego drogę. [Wydawca]
Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • Nie jest łatwo zachęcić najmłodsze pokolenia do poznania biografii i twórczości wybitnych literatów czy muzyków. Jeszcze trudniej jest napisać książkę, która w przystępny i lekki sposób prezentuje dokonania oraz życie codzienne wyjątkowych ludzi. Izabella Klebańska podjęła taką próbę, jak się okazało, bardzo udaną. Hej, zagrajcie siarczyście! Opowieść o Stanisławie Moniuszce to jej najnowsza książka wydana przez Wydawnictwo Literatura. • Rok 2019 ogłoszony został Rokiem Stanisława Moniuszki w związku z 200. rocznicą urodzin wybitnego kompozytora, zwanego często ojcem „polskiej opery narodowej”. Książka adresowana jest do nieco starszych dzieci, które poznają jedenastoletnią Tośkę Zarębską, główną bohaterkę cierpiącą na manię prześladowczą. Z postacią Stanisława M. styka się słuchając hejnału Łodzi, odwiedzając przyjaciółkę Julkę, czy będąc na imieninach wujka Andrzeja. Zaintrygowana takim zbiegiem okoliczności postanawia poznać postać Moniuszki i jego twórczość. W tym momencie Izabella Klebańska zaczyna opowiadać biografię kompozytora, ale robi to w niezwykły sposób. Zamiast ency­klop­edyc­zneg­o biogramu czytelnik poznaje opowieść o zwykłym, niep­ełno­spra­wnym­ chłopcu, walczącym o miłość, rodzinę, wartości patriotyczne, a także własne marzenia. Postać Moniuszki zaprezentowana została zwyczajnie, a młode pokolenie może się z nim utożsamiać, ponieważ doświadcza podobnych trudności, dąży do sukcesu, mimo przeciwności nie poddaje się i spełnia marzenia. Do głównej bohaterki Tośki wracamy w ostatniej części książki, co stanowi klamrę kompozycyjną. • „Hej, zagrajcie siarczyście! Opowieść o Stanisławie Moniuszce” to książka, którą warto mieć w swojej domowej biblioteczce. Warstwa tekstowa uzupełniona została nielicznymi ilustracjami Magdaleny Pilch oraz archiwalnymi fotografiami pochodzącymi z Cyfrowej Biblioteki Narodowej Polona. Świetnym uzupełnieniem jest kalendarium z życia kompozytora, wybrane kompozycje oraz wykaz artystów związanych z jego twórczością. Atutem książki jest również płyta CD z kompozycjami artysty. Czytelnicy nie tylko poznają postać Stanisława Moniuszki, ale mogą również kształtować swoją wrażliwość muzyczną. • Paulina Knapik-Lizak • Biblioteka Kraków
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo